Το αγόρι με το τσιγάρο.

Chapter 1 //Tumblr\\

''Κaterina,τι κάνεις πάλι στον υπλογιστή;'' μου λέει ο αδερφός μου.

''Ohh,στο tumblr είμαι.Μην με ενοχλείς.'' του είπα ενώ κοιτούσα προσεκτικά το κάθε quotes που υπήρχε.

''Τι είναι πάλι αυτό;;'' Απάντησε,και με κοίταξε με ένα βλέμμα απορίας.

''Να μην σε νοιάζει ρε Ελιοτ.Ελα ασε με ησυχη τωρα.'' του είπα και σηκώθηκα απο την καρέκλα που καθόμουν και τον έσπρωξα.Γέλασε.

''Μην με σπρώχνεις μικρή.Λοιπόν εγώ θα φύγω τώρα.Θα βγώ με παρέα.Εσύ,να προσέχεις εδώ.Εαν θες πήγαινε βόλτα,αλλά να προσέχεις.'' Είπε.Με πλησίασε και μου φίλησε το μέτωπο.

''Φυσικά και θα βγώ.Βαριέμαι συνέχεια μέσα.'' Είπα αδιάφορα.

''Έγινε.Να προσέχεις.Φεύγω μικρή!'' Μου  είπε βιαστηκά,και έφυγε.

Τώρα μόνη μου.Τι να κάνω; Βαριέμαι που ζω,πραγματικά.Λέω να βγω μια βολτα έξω.

Προχωράω προς το δωματιό μου και ψάχνω ρούχα για να βάλω.Hmm,όχι αυτό δεν μαρέσει και πολύ.Ούτε αυτό,πολύ κοριτσίστικο.ΒΡΗΚΑ!

Έβαλα μια μαύρη τιραντέ μπλούζα,και απο κάτω το άσπρο σκισμένο παντελόνι μου.Έβαλα τα μαύρα μου converse και πήγα στο μπάνιο.

Κοιτάχτηκα στον καθρέφτη.Χαμογέλασα στον εαυτό μου.Αμέσως μετά άνοιξα το ντουλαπάκι και εντόπισα την μαύρη μάσκαρα.Έβαλα λίγη στις βλεφαρίδες μου και την ξανα έβαλα στη θέση της.Ίσιωσα τα μαλλιά μου και έβαλα λίγη απο την κωλόνια μου.Βγήκα απο το μπάνιο,και ξανα πήγα στο δωματίο μου.Πήρα το κινητό μου,τα άσπρα ακουστικά,και το αγαπημένο μου βιβλίο.Κατευθύνθηκα προς την πορτα του σπιτιού μου,την άνοιξα και την έκλεισα.Κλείδωσα,και άρχισα τον δρόμο μου.

_____________________________________________

Μετά απο μισή ώρα βρήκα τον προορισμό που ήθελα να πάω.Κάθισα οκλαδόν στο πράσινο γρασίδι,και έβαλα τα ακουστικά στα αυτιά μου.Πήρα το βιβλίο στα χέρια μου,και άρχιζα και διάβαζα.

''Θέλω τόσα να σου πω,να σου φωνάξω μη μ'αφήνεις..

Αυτό το βράδυ σ'αγαπώ,οσο μπορείς εδώ να μείνεις..'' Τραγουδούσα σιγανά.Πιο δίπλα υπήρχε μία μικρή λιμνούλα και μπορούσες κάλλιστα να νιώσεις την ψυχική γαλήνη να σε γεμίζει.Ακουμπούσα την πλάτη μου πάνω σε ένα δέντρο πλεον,και κοιτούσα τα πάντα τριγύρω μου.Πόσο υπέροχο τοπίο..πόσο υπέροχος πρέπει να είναι ο Ουρανός.Σε ηρεμούν όλα εδώ πέρα.

Καθώς κοιτούσα το τοπίο,δεν κατάλαβα πότε με πήρε ο ύπνος.Αγκαλιά με ένα βιβλίο,και αφήνοντας τα τραγούδια να παίζουν ανενόχλητα στα αυτιά μου.