MELEZ KIZ (Tamamlandı)

10. BÖLÜM : SENİ ÇOK SEVİYORUM

Şuanda amilyathanenin karşısındaki koltukta oturmuş ve dimdik duvara bakıyordum. Melisin annesiyle babası gelmişti. Ben ve Burak bey (melisin babası.) hem sinirden kudururken hem de üzüntülüydük. Zeynep hanım ise ağlamaktan uyuyakalmıştı. Eylem ve Gözde ağlıyarak otururken Ceren bayılmıştı ve bir odaya götürmüştük. Kanımı vereli tam iki saat olmuştu. Doktor gülümseyerek çıktı. Hemen yanına gittik.
"Melisin durumu nasıl ?"
"Melis hanım kanınız sayesinde kurtuldu. Sadece biraz dinlemeli şimdi onu normal odaya alıp uyanmasını bekliyeceğiz. Ne kadar süreceği belli değil. Eğer 24 saat içinde uyanmassa komaya girecek ve komada ölecek."
İlk başta sevinsemde sonlara doğru çok kötü oldum. Doktor konuşmaya devam etti
"Hepiniz sırayla girin. Onunla konuşun sizi duyar ve hisseder. İllaki birinize tepki verip uyanacaktır." dedi.

Melis'in gözünden ;
Her yer karanlık ve sadece 'dıt...dıt..dıt' sesleri. Bir an kapı açıldı sonra bir ses geldi
"K-kızım." bu annemdi elimi tutmuştu. Hissediyordum ama tepki veremiyordum.
"Kızım uyan artık. Hepimiz seni çok özledik. En çok da Savaş. Çok hırpaladı kendini. Seni bulmak için çok yıprandı. Her saat ağladı. Hala çok kötü. Onu bir tek sen düzeltebilirsin güzel kızım. Lütfen uyan." dedi ve kapı sesinden çıktığını anladım. Bir kez daha kapı sesi geldi.
"Prensesim."
Bu babamdı. Gelip alnımı öptü ve elimi tuttu.
"Prensesim, seni çok özledik. Ceren ağlamaktan bayıldı. Uyan artık. Hepimiz harap olduk. 1. Sınıfta sana prensesim dediğimde bana sarılarak ben senin prensesinim dimi baba demiştin hatırlıyo musun ? Sen o zaman dan beri ne kadar büyürsen gözümde o 1. Sınıftaki bana kollarını saran küçük kızı görüyorum. Bana sen gözlerinke gülüp dünyanın en güzel manzarasını gösterdin. Aç gözlerini ben tekrar manzaramı, 1. Sınıftaki kızımı görmek istiyorum." dedi. Kapı sesi ve bir kez daha kapı sesi.
"Pişt, kız"
Haha bu Eylem.
"Bu sözü hatıladın mı? 1. Sınıfta düştüğünde sana pişt, kız ağlama demiştim sende bir an susup sanane be! Diye çemkirmiştin. Sonra öğretmeni görünce hıçkırarak ağlamaya başlamıştın. Öğretmen babanı aramıştı eve giderken çıkmadan önce kızım biraz benden tüyo kap yoksa böyle kalırsın demiştin. Sen o zamandan beri en yakın arkadaşımsın. Lütefen uyan artık dayanamıyorum." dedi ve yanığımı öpüp odadan çıktı. İçeri başka biri girmişti hıçkırarak ağlıyordu. Bu kesinlikle Ceren sesini duymasamda anlamıştım. Konuşmaya başladı
"M-melis."
"Melis d-dayanamıyorum. Lüt-lütfen uyan. Sen b-benim en yakın arkadaşımsın. S-sana bir şey olmasını istemiyorum. B-beni hep sen teselli etmiştin a-ağlamam için. İlk sevgilimden ayrıldığımda ağlarken beni t-teselli etmiştin. Ben şimdi de ağlıyorum. B-beni şimdi k-kim beni teselli edicek?"
Dedi ve elimi tuttu. Elimde bir ıslaklık sezdim göz yaşıydı. Yanağımı öpüp çıktı.
Yine kapı açıldı.
"Ben yapamayacağım."
Bu kesinlikle Gözdeydi o böyle ciddi ortamlarda kalamazdı.
"Ya-yapmam lazım. Elimi tuttu. Melis, sen çok güçlüsün. Ben bu kadar güçlü olmayı senden öğrendim. Sen hem ruhen hem de güç olarak her zaman güçlüydün. O gün beni o adamların elinden sen kurtardın. Tekbaşına hemde. O zamanlar herkes beni ezerdi ve sen beni herkese karşı korurdun. Sen Melissin sen güçlüsün bunu da atlatırsın. Dışarıda herkes seni bekliyor Melis. Kuzenlerin de geldi. En yakın kuzenin Yankı. Çok üzüldü. Savaş biraz sevmese de kıskançlıktan sevmiyor. Lütfen iyleş Melis. Ben seni örnek aldım eğer kalkmassan ben de ayakta kalamam." dedi ve çıktı.
"Naber kuzi."
Bu kesinlikle Yankı. Çok üzgün olduğu zamanlar bu şekilde şebeklik yapar. Yanıma gelip elimi öptü ve konuşmaya başladı.
"Kuzi, uyanman lazım. Şebekliklerim bitti. Ve şu seninki geldiğimden beri gözleriyle beni öldürücekmiş gibi bakıyor. Kuzi uyan söz veriyorum ne dersen yaparım. Söyliyecek bir şey bulamıyorum. Seni görünce hep küçükken bizden beş yaş bir çocuk bana sataştığında kolunu ve kafasını ısırıp saçlarını çekişin geliyor. Beni kaç kez kurtardı 20, 25  daha fazla. Artık ben saymayı bıraktım peki ya sen.  Nolur uyan Melis nolur." dedi ve çıktı. Acaba şimdi kim gelicekti acaba. Savaş gelir mi? Gelmesini istiyorum. Bir kaç dakika sonra kapı açıldı. Ve bir ses geldi.
"Güzelim."
Bu sesi her yerde tanırım. Bu benim Savş'ım. Kenarıma oturarak dudağımın kenarını öptü. Kalbim çok hızlı atıyordu. Saçlarımı okşayarak konuşmaya başladı.
"Güzelim. Sana söylemem gereken şeyler var. Aslında daha önce söyleyecektim ama olaylar malum söyleyemedim. Bak ben ilk defa böyle şeyler hissediyorum. Seni görünce karnım kasılıyor, kalbim çok hızlı atıyor, kendimi sana bakmaktan alıkoyamıyorum. Sen acı çektiğinde ben o acının bin katını çekiyorum, gözlerinden bir damla yaş akınca ölücek gibi hissediyorum. Sana göz ucuyla bile bakanları gebertmek istiyorum. Sen eski okulundayken sana yaklaşan, senin eline, koluna, omzuna bile dokunanları dövüyorum. Ben sürekli bunları hissediyordum Melis. O Arda ile birlikte lunaparka gittiğinde kendimi öldürmek istedim. Niye mi? Keşke evet diyip seninle birlikte gitmek isterdim. Sen geri dönünce emin oldum Melis ben seni gerçekten ÇOK SEVİYORUM. Sen kaçırıldığında çok kötü oldum. Seni bulamayacağım diye o kadar çok korktum ki. Lütfen artık uyan. Dayanamıyorum. Eğer sen yaşamazsan bende yaşmam lütfen artık uyann." dedi ve dudağımı öpmeye başladı. Bir an kendime geldim ve ona karşılık verdim. Gözlerini kocaman açıp geri çekildi ce gülünsedi. Bende gülümseyerek gözlerimi açtım. Ve konuşmaya başladım.
"Bende seni çok seviyorum. Sana ilk başlarda çok gıcık buluyordum. Ama kaçırıldığımda düşünme vaktim olmuştu. O zaman anladım ki ben seni deliler gibi çok seviyorum." dedim ve sarıldım. O da bana sarıldı. Sarılırken boynuma bir öpücük kondurdu ve kulağıma
"Seni kurtaramadığım için özür dilerim. O sana bir şey yapmadı değil mi?" diye sordu. Bende
"Hayır yapmadı." dedim. O da
"Ben gidip diğerlerine haber veriyim " dedi ve çıktı. Bir dakika sonra Ceren içeri
"Meeelllliiisss" diye bağırarak girdi ve sarıldı. Kafamı kaldırdım ve
"Artık ağlama. Geçti. Bak hepimiz burdayız. Eğer ağlardan kalpten giderim vallahi." dedim. Herkes gülmüştü.

Yorumlarınızı bekliyorum umarım beğenmişsinizdir.