Hagdanan (One Shot)

PROLOGUE

Naniniwala ba kayo sa mga multo?

Nakaranas na ba kayo sa buhay niyo na kahit isang beses lang ay makakita kayo ng multo?

Hindi naman toto ang mga multo diba?

Katulad ng iba hindi ako nainiwala sa mga multo

Minsan nga tinatawanan ko pa ang mga kwento tungkol sa multo

Pero isang may narealize akong isang bagay...

---

[Kimberly's POV]

"Sinabi ko na sayo Kim wag ka nang maglaro ng Volleyball eh. Yan tuloy napilayan ka pa" sabi saakin ng bestfriend kong si Jane. Since highschool pa kaming magbestfriend niya.

"Jane diba simula highschool pa lang gusto ko nang maglaro ng Volleyball?" nakangiyi kong tanong kay Jane.

"Nakakapaglaro ka nga pilay ka naman. Basta Jane paggumaling ka na pahinga ka muna sa paglalaro" sabi niya habang tinitignan ang paa ko.

Ako nga pala Si Kimberly Joyce Yoo halp Fillipino, 1/4 American and 1/4 Korean. Napilayan ako noong nakaraang araw habang naglalaro kami ng mga teamates ko ng Volleball kaya eto sa hospital ako mamahinga.

"O sige Kim uwi na ako hahanapin na kasi ako ni mama eh" sabi saakin ni Jane habang inaayos ang gamit niya.

"Di ka ba pwedeng dito na lang matulog aalis na rin naman ako bukas ah baka pwede samahan mo na lang ako" malungkot na sabi ko sakanya.

"Di pwede Kim eh kung pwede nga lang sana. Hwag kang mag-aalala darating na sina tita bukas ok?" nakangiting sabi niya habang nagsasapatos. Oo nga pupunta sila mama dito bukas.

"Ok Jane ingat ka na lang ha" sabi ko sabay yakap sakanya.

"Oo naman, ikaw din ha ingat ka dito. Pero magkwento ka pag may gwapong nurse" nakangiting sabi niya.

"Adik ka talaga Jane" sabi ko sabay wave sakanya.

Umalis na si Jane ano ba yan nabobored na ako eh wala pa ngang isang minuto bago umalisyung babaeng yun nabored na agad ako.

Kaya naisip kong magbukas ng TV kaso wala eh black lang yung nakikita ko sa screen kaya pinatay ko na din.

Nabobored talaga ako masyadong tahimik mamatay ako sa sobrang tahimik pero don't get me wrong hindi naman ako takot sa multo takot lang ako sa mga tahimik na lugar.

Naisipan kong tawagin yung nakarehiatro saaking nurse para may makausap naman ako. BORING kaya tumawag na lang ako sa telepono.

" "- me

( )- nurse

"Hello"

(Ah hello po Mam Kim)

"Pwede bang dito ka muna kasi wala akong makausap"

(Ay Mam hindi po ako pwede ngayon maraming pasyente)

"Kahit segundo lang?"

(Hindi po talaga pwede kung gusto mo yung kasamang nurse ko na lang po?)

"Babae ba siya o lalake"

(Lalake po Mam Kim)

"Salamat na lang"

(o sige po Mam Kim)

Binaba na ng nurse ko yung telepono kaya eto nanaman boring -_-

Pero nabuhayan ako ng loob ng may maiisip ako. Bakit hindi ko subukang maggala dito sa park? PWEDE!!