Kelimeleri bulmakta zorlanıyorum zihnimin kıtalara ayrılmış coğrafyasında. Her biri başka bir dünyaya ait gibi duruyorlar. Toplanıp bir şey yapamayacak kadar birbirlerinden azade bir haldeler uzunca bir vakittir.
Kendilerini toplanmaya da davet edemiyorum. Her biri kendini dünyanın merkezinde gören kelimelerim başka bir kelimeyle yan yana gelmekten kaçıyorlar. Kelimelerin fil dişi kulesi kuruldu. Binlerce kule var ve kapıları hiç açılmamacasına kırmızı tuğlalarla örülmüş.
Kırmızı tuğlalar… Hangi hikayeden geri kaldılar kendi hikayelerini yazamazken.
Bir sabah yağmur yağarken tüm kulelerin temellerini dinamitleyeceğim. Savrulan kelimelerden bir destan yazacağım.
Yanık, hüzünlü, uyumsuz ve saldırgan bir destan…
Kendinden önce başkası için yaşayan bir destan…
