"Kaç yol ağlamaklı olmuşum geceleri.
Asıl bizim aramızda güzeldir hasret.
Ve asıl biz biliriz kederi.."
Ayşe ablanın söylediğiyle sesli bir şekilde yutkundum.Ömer her zaman ki soğukkanlılığıyla;
"Evet..lisede aynı okuldaydık."dedi.
Bana baktı uzunca..Sonra gözlerini kapatıp kafasını hafifce eğdi.
"Zaten pek karşılaşmıyorduk"
Karşılaşmıyorduk?Sen ne söylüyorsun be adam.Kalbime ne kadar rastladığını görseydin bu cümleyi kurabilir miydin?
Boşuna çırpınıyordum işte..Ne bekliyordum ki..Mektup mu gelirmiş masal olmuş yârdan...
Gülsüm teyze benimde konuşmamı istiyordu ama konuşursam ağlayacağımı bildiğim için kendimi zorlayarak gülümsedim.Çalan telefonuma minnetle bakarken arayanın Yaren olduğunu gördüm.Telefonumu alıp onun önünden geçerek balkona çıktım.
"Efendim Yaren."
"Deniz kaçtır arıyorum neden açmıyorsun"
"Müsait değildim.."
"Ne oldu.İyimisin"
"Değilim.Evi terkettim Yaren.Başıma gelmeyen şey kalmadı."
"Dur dur.Ne demek evi terkettim?"
"Telefonda anlatamam şimdi.Sen ne zaman geleceksin?"
"Ya ben bir hafta daha burdayım.Anlat işte sen şimdi nerde kalıyorsun?"
"Tanıdığım bir ablanın evindeyim..iyiyim merak etme.Sen buraya geldiğinde beni ara buluşup konuşalım."
"Tamam..tamam öyle yapalım.Şimdi kapatmam lazım Denizim."
"Tamam Allah'a emanet ol."
Balkonun taş betonuna dirseklerimi dayadım.Derin bir nefes çektim içime.Açılan kapıdan Ömer içeriye girdi!Balkon camından içeriye baktım biri varmı diye.Ayşe abla elinde ki örgü örneğini annesine gösteriyordu sonra kafasını kaldırdı ve gözlerime baktı, kaşlarıyla Ömer'i işaret etti.Konuş der gibi..Yanımdaki adam aramıza iki üç adımlık mesafe bıraktı.Gözlerimi sıkıca yumdum.Tek bir söz söylemesin istiyordum.Konuşmasım diye utanmasam ellerimle kulaklarımı kapatacaktım.
Git be adam!Daha fazla esir düşürme gözlerine.Daha ne kadar tutsak edeceksin beni.Git..Git ki,gözlerime baktığında bile umutla atan kalbim heveslenmesin boşuna.
"Yüzüme söyle"
"Hı"
"Şuan içinden geçenleri diyorum yüzüme söyle."
Gözlerimi ondan alıp tekrar yola çevirdim.Söyleyeyim de iyice rezil olayım.
"Yapmak zorundaydım.Anneme başka türlü açıklayamazdım.Rahat bırakmazdı seni."
"Doğru olanı söyledin sen..Yalan değildi sadece aynı okuldaydık hepsi bu."
"Hepsinin bunlar olmadığını gayet iyi biliyorsun."
Yine kalbimi kırmasına izin veremezdim.Arkamı dönüp gidecekken hızla önüme geçti.Sağ tarafından geçmeye çalıştım ama kolumdan tutup içeriyi görmeyen köşeye çekti.Duvara yaslandım.O da tek elini duvara dayayıp tam önümde durdu.Ne yapmaya çalışıyordu!
"Şuan kalp atışlarını duyabiliyorum.Çok hızlı atıyor."
"Kalbim hızlı falan atmıyor.Uyduruyorsun.Çekil şurdan içeri gireceğim."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yarım Kalan Sevda
Spiritüel"Kalp dediğin bilir imkansızlık şiirini de ya gözlerim? Gözlerim en yaralı yerim benim.Gözlerim gözlerinsiz kalınca ben sabahı nasıl ederim? Kararmaz mı bütün dünyam bir ömür? Ya nasıl öğreteyim sendeki imkansızlığımı ellerime? Bir an bile kavuşamay...
