《Kendi Ayakları Üstünde》

57 22 5
                                    


Medya ~ karakterler

4 Yıl sonra...

Binanın kapasından büyük bir mutlulukla çıktım. Evet işi almıştım büyük bir başarıydı benim için, Başaran Holding'in avukat'lığını almıştım.

Bir taksiye binip eve doğru yol almaya başladım Ulaş'ımı çok özlemiştim, zaten ben evden çıktığımda da uyuyordu. Ben böylece düşünürken evin önüne gelmiştik, taksi ücretini ödeyip indim. Kapıyı çaldım, biraz bekledikten sonra annem açtı. Beklenti içerisinde yüzüme bakıyordu, o da bu işi almamı istiyordu.
"Öyle bakmayı kesermisin anne, zaten alamadım işi!!" Deyip gülmemek için dudaklarımı ısırdım. Yüzünü büyük bir hayal kırıklığı kapladı. O an dayanamadım;

"Tabikide şaka yaptım. Işi aldımmm!!" Diye sevinçle bağırdım. Annem üzerinden büyük bir yük kalkmış gibi derin bir nefes verdi.

"Bunu duyduğuma gerçekten çok sevindim yavrum." Dedi gülümseyerek bende gülümsedim.

"Ulaş nerde?" Göremeyince gerçekten endişelenmiştim aklıma bin bir türlü şey geliyordu.

"Yukarıda" der demez hızla merdivenleri çıktım. Koridorun sonunda, banyonun kapısının önündeydi sesizce gidip bir anda sarıldım. Beklemiyormuşki büyük bir çığlık attı.

"Yağ anneğ neden öyğle sesiz geliyoğsun." Dedi çok tatlı değilmi?

"Oğluşuma süpriz yapiyim dedim!" Der demez sıkıca sarıldı, bende ona sarıldım 3 yıl içersinde kocaman olmuştu minik bebeğim.

"Süpğüz yumuğta aldın mığ ?" Diye sordu.
"Koş çantamın içine bak bakiyim var-" sözümü bitirmeden hızla aşagıya indi, seslice güldüm.

Odaya geçtiğimde üstümdeki resmi kıyafetlerden kurtulup, daha rahat  olan günlük kıyafetlerimi giydim. Kahvaltı yapmadan çıktığım için gerçekten acıkmıştım.

Aşagıya indigimde, annem kahvaltıyı hazırlamıştı, masaya oturduğumda büyük bir iştahla yemeye başladım. Ulaş'ta koltukta oturmuş 'süpgüz yumuğta'sıyla meşguldü. 

Birden kapı çaldı, normalde bu saat'te kimse bize uğramazdı. Annem kapıyı açmaya gitti, gelen Betül'dü.
Ahh tahmin etmeliydim, sevinçle yanıma geldi, sofraya oturdu.

"Sema teyze, eline sağlık enfes gözüküyor. Hepsini bu Yeşil yiyecek değil ya!"  Pis cadı

"Afiyet olsun kızım" dedi annem gülerek.

"Yüz kere dedim sana bana Yeşil deme diye!!" Sahte bir öfkeyle soludum. Ulaş koltuktan fırlayıp yanımıza geldi, gerçekten hiperaktif bir çocuktu.

"Betüyğ teyzeğ!!" Diyip Betül'e sarıldı.

"Oyy teyzesi kurban olsun"

"Süpgüz yumuğta aldınmı??" Allahım ya

"Ulaşşş!! Az önce yedin ya gerçekten yasaklıyıcam şu yumurtayı." Diye öfkeyle soludum, bu yaşta bu kadar çikolata cidden beynine çok zararlıydı.

"Tamam anneğ tamam!!" Sinirlenirmişte küçük beyimiz.

Yine kapı çaldı bu sefer kim gelmişti acaba bi ağız tadıyla kahvaltı edmiyoruz şurda!! Annem kapıyı açtığın Esra ve Sedanın geldiğini gördüm. Nedense şaşırmamıştım şu 3 cadı hep beraberlerdi, Ulaş olduğundan ben biraz geri plandaydım, ama beni sevdikleri biliyordum bende onları çok seviyordum.

Yeşermeyen UmutlarHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin