Che-che’s POV
Haaay antok na antok na talaga ko!nakakainggit naman sila,humihilik pa. Gusto ko mang matulog, baka lumagpas ako at mauwi sa Fairview. Konting tiis lang Che, less than an hour lang naman ang byahe. Pero grabe!ang lamig.Nanginginig na ko sa ginaw. Di bale,kapag dumami yung pasahero mababawasan na yung lamig.
Beep
ma:anak nakauwi ka na?txtbk
reply
kakasakay palang ma.txt ako maya,lowbat na po eh.bka d aq makareply
ma:oks txt k agd
Sana ibalik ang immortal sa Globe. Wala namang katext maliban kila mama,saka sa mga kasama ko sa review class. Ang regular load naman naeexpire rin, napipilitan tuloy ako sa pag-aunli araw-araw. Naggugroup message sa mga kaibigan sa probinsiya. Kahit madalas walang nagrereply. Busy rin siguro sila sa pagrereview.
clair calling..
"hello!ui txt ka nalang lowbat ako"
"Mabilis lang.agahan mo bukas,absent ako eh.alam na ni boss.tawagan nga raw kita."
"Bakit ay?
hello?.
hello!. ."
"Tsk.patay na pala. Pinili kong monday magday-off dahil pagod sa review ng saturday and sunday.tapos.. asar!."
"Moraita! Moraita!
Pababain muna natin yung bababa"
"Sa dulo oh maraming bakante,diretso lang! "
Lagi akong napapaisip. Bakit kahit napakaraming sumasakay at bumababa,si Manong konduktor alam pa rin kung sino yung nagbayad na at hindi. Hindi sya nalilito. Ang bilis pang manukli.Kung ako siguro sakanya,namura na ako ng mga pasahero sa kakuparan.
"Araneta!Araneta! Yung mga bababa dyan oh,
lumapit na para mabilis."
"Dusog dusog nalang para makasingit yung mga sasakay! "
"Yung wala pang ticket dyan oh! "
Kanina halos walang laman yung bus. Ngayon halos hirap na silang makababa. Kaya laging dito ako sa medyo harap pumupwesto eh.
"Heart Center wla ba!?"
City hall na, malapit na akong bumaba
"City Hall! City Hall yung bababa dyan lapit na oh!"
BINABASA MO ANG
Mr. Photographer Meets Ms. Photocopier
RomanceBagamat common na sa mga love story ang pagtatagpo ng dalawang taong may magkaibang mundo, ito pa rin ang napili kong tema sa pagsulat ng Mr. Photographer Meets Ms. Photocopier. Posible naman kasi talaga diba?Pero paano kung kahit ang pagkakataon hi...