SAVAŞÇI KEDİLER - GECE YARISI 2. BÖLÜM

1. BÖLÜM

Genç tekir kedi av kokusunu içine çekmek için kocaman açtığı ağzıyla iki çalının arasındaki boşluktan çıkarken yapraklar hışırdadı. Yeşilyaprağın sonlarındaki bu ılık gecede, orman etrafta dolaşan minik yaratıklarla doluydu. Bir şeyler durmadan kıpırdanıyordu ama başını çevirdiğinde üzerlerine ay ışığı vuran eğrelti otları ve kara dikenlerden başka hiçbir şey göremiyordu.                       Bir anda genişçe bir meydana çıktı ve şaşkınlık içinde etrafına bakındı. Daha önce ormanın bu kısmına geldiğini hatırlayamıyordu. Yumuşak çimenler ay ışığında gümüşi bir renkte parlıyor ve üzerinde başka bir kedinin oturduğu, yuvarlak kayaya kadar uzanıyordu. Bu dişi kedinin kürkü yıldızların ışığıyla pırıl pırıldı ve gözleri küçük birer ay gibiydi.                                                                             Genç tekir, bu kedinin kim olduğunu anlayınca daha çok şaşırdı. İnanamayarak "Maviyıldız?" diye miyavladı.                                                                                                                                                                           Şimşek Kabilesi'nin büyük lideri dört mevsim önce peşinden koşan kana susamış bir köpek sürüsüyle birlikte uçurumdan aşağı atlayıp öldüğünde, o henüz bir çıraktı. O da bütün kabilesi gibi, liderinin yasını tutmuştu. Liderlerinin, kabilesinin hayatını kurtarmak için kendi canından vazgeçmesine büyük saygı duyuyordu. Ama onu tekrar göreceğini hiç düşünmemişti. O yüzden rüya gördüğünü anladı.                                                                                                                                                           "Yaklaş, genç savaşçı," diye miyavladı Maviyıldız. "Sana bir mesajım var."                                                   Tekir kedi şaşkınlıktan titreyerek kayaya yaklaştı ve çömelip Maviyıldız'ın gözlerine baktı.                 "Seni dinliyorum, Maviyıldız," diye miyavladı.                                                                                                           "Ormana sıkıntılı zamanlar geliyor," dedi Maviyıldız.                                                                                             "Kabilelerin hayatta kalması için yeni kehanetin gereklerinin yerine getirilmesi lazım. Yeniayda diğer üç kediyle buluşmak için sen seçildin, gece yarısının sana söylediklerini dinlemen lazım."         "Ne demek istiyorsun?" Genç kedi korkuya kapılmış, tüyleri diken diken olmuştu. "Bizi nasıl bir dert bekliyor? Hem gece yarısı bize ne söyleyebilir ki?"                                                                                           "Hepsini öğreneceksin," diye cevap verdi Maviyıldız.                                                                                             Sonra sesi sanki yerin altındaki bir mağaradan konuşuyormuş gibi tuhaf bir şekilde yankılanmaya başladı. Ay ışığı da solmaya başlamıştı, etraflarındaki ağaçlar koyu gölgeler arasında kalmıştı.                                                                                                                                                                      "Dur, bekle!" diye seslendi tekir kedi. "Gitme!"                                                                                                        Korkunç bir çığlık attı, karanlık onu yutuyormuş gibi patilerini ve kuyruğunu savuruyordu. O sırada bir şey onu dürttü ve gözlerini açınca karşısında Şimşek Kabilesi'nin vekili Griçizgili'yi buldu. Griçizgili onu tekrar dürtmek için tek patisini havaya kaldırmıştı. Tekir kedi ise tepedeki dalların arasından sızan güneş ışıklarının altında, savaşçıların inindeki yosunların arasında yuvarlanıyordu.                                                                                                                                                                         "Böğürtlenpençe, seni deli tüy yumağı!" diye miyavladı vekil. " Bu gürültü de neyin nesi? Buradan Dörtağaç'a kadar bütün av hayvanlarını kaçıracaksın."                                                                       "Üzgünüm." Böğürtlenpençe doğruldu ve koyu renkli kürkündeki yosun parçacıklarını ayıklamaya koyuldu. "Sadece rüya görüyordum."                                                                                                     Yeni bir ses, "Rüyaymış!" diye homurdandı.                                                                                                               Böğürtlenpençe başını çevirinde beyaz savaşçı Bulutkuyruk'un yakınlarındaki yosunlu yatağından kalkıp gerindiğini gördü. Bulutkuyruk, "Açıkçası sen de Ateşyıldız kadar kötüsün," diye devam etti. "Burada uyuduğu zamanlarda uykusunda devamlı konuşup dönüyordu. Onun yüzünden hiçbir kedi doğru dürüst uyuyamazdı."