We ride together, we die together!

-5

-Imane:

Ik kwam aan op school samen met Amira. Ik vertelde haar alles wat er net gebeurde op de school van Amine. En iedere keer zag ik haar steeds verlegen glimlachen en blozen. HAHA m3skien. "AMIRA JE MOET AMINE STRAKS OPHALEN IK MOET MET MN OUDERS NAAR MIJN BUREN EN MISSCHIEN ZIE JE SAMIR DAN OOK WEL." "HOUD JE BEK SUKKEL MAAR ISGOED." HAHAHAHAHA SUKKEL DAT ZE IS OOK. Na 8 lesuren eindelijk doorgestaan te hebben gaat de bel en dat betekent vrij en ook gelijk zomer vakantie! YES! Ik lever snel nog samen met Amira mijn schoolboeken en kluissleutel in en daarna nemen we afscheid van elkaar. Mijn ouders hadden me een berichtje gestuurd met dat ze al bij de buren waren. Dus ik kon gelijk naar de buren toe. Ik stapte mijn scooter op en racede naar het huis naast mijn huis.

Toen ik onderweg was begon het opeens met bakken uit de hemel vallend te regenen.

"KUT NEDERLAND JE MOEDER!" VLOEKTE IK HARDOP.

Mensen keken me op straat eerst heel raar aan maar toen ze beseffden wat ik zei glimlachten ze naar me, want ze weten dat zij precies het zelfde voelde tegenover Nederland.

Ik reed mijn straat in en voelde me al gelijk zenuwachtig. Ik bedoel hoe moet ik me gaan gedragen? En wat nou als die persoon helemaal niet leuk is? Ondertussen was ik al voor de voordeur. Ik zette mijn scooter snel op slot en belde aan. Na 5 minuten werd er open gedaan door iemand die ik niet wilde zien...

Souffiane: Wat de kanker doe jij hier?
Imane: Uh sorry meneer de tering sukkel maar ik woon naast je en mijn ouders zijn hier.

Toen ik dit zei keek hij me heel raar aan en ging opzij met de bedoeling een teken te geven van:" kom binnen."

Ik liep door naar binnen en deed mijn jas en schoenen uit. Souffiane die in de deuropening van de deur die tussen de voordeur en gang grenst stond, volgde elke beweging van me. Toen ik mijn jas opgehangen had en recht stond voor de grote spiegel die in de gang stond deed ik mijn haar goed en zag ik Souffiane mijn hele lichaam scannen. Ik ben het wel gewend van jongens maar bij Souffiane leek het alsof hij mij aan het uitkleden was. Ik voelde me gewoon naakt.

Imane: Kan je ophouden daarmee?

Souffiane begon te grijnzen.

Souffiane: Met wat babe?
Imane: Lach niet zo en met staren.
Soiffianel: Oh eigenlijk vond ik het best leuk om naar je lichaam te staren.

Hij begon weer te grijnzen. Ik zuchten en bukte om mijn tas op te rapen opeens voelde ik een zachte kneep en daarna een klap op mijn bil. Ik was woest. Echt woest. Mijn eigen bloed eigen vader raakt mij niet eens aan en dan wilt deze flikker hier mij aanraken. Maar ik besloot het spelletje met hem mee te spelen. Ik draaide me naar hem om en gaf hem een knipoog. Ik liep heupwiegend weg naar de woonkamer hem daar achter latend. Onderweg naar de woonkamer moest ik steeds lachen en kon mijn lach niet meer inhouden. Aangekomen in de woonkamer...