İkinci Şans

Bölüm 2 Nazlı Umut'un Hayalını gerçekleştiriyor.

"Hadi kalk Umut, gidiyoruz" dedi bende tabi ki de sordum "Nereye" diye "Türkiyeye gidiyoruz" dedi. "Bak seni artık bu halde görmek istemiyorum, hem biliyorum istanbul sana iyi gelir ayrica senin en büyük hayalin istanbula gitmek değilmiydi" , "Evet, de" lafımı tamamlamadan "Hadi hadi bilgisarayını getir de bakalım istanbula ilk uçak ne zaman" dedi, ben birşey diyemedim haklıydı çünkü İstanbul bana çok iyi gelecek. Bilgisarayımı getirdim baktık istanbula ilk uçak yarınmış."Süper" dedi "Bulduk hadi ben biletleri hallediyorum".

Bu gece bende kalacaktı Nazlı, ablasına da haber verdik, ablası da izin verdi aslında ablası onunla pek ilgilendirmiyor, ailesi çocukları var zaten başka şehirde yaşıyordu o. Bende abime haber verdim. Biz Berlinde yaşıyorduk...

On yaşımdan beri burdayım, Almanyada. Nazlı da burda doğdu. Yarın uçağa binip nihayet İstanbula kavuşucam. Artık mutlu olmak zamanıydı, bencede yeterince acı çektim.

Mutfağa gidip yemek hazırladım,yedik bişeyler. "Hadi Umut, valizini hazırlayalım" dedi bende tamam dedim. Odama çıktık eşyalarımı çikarttım çok düşünmeden valize attim. Makyaj çantamı da hazırladım, gerçeği annemle babamı kaybetikten sonra pek de makyaj yapmazdım.

Daha akşamdı Nazlı "Geç olmadan benim evime de gidip benimde valizimi hazırlayalım" , "Tamam" dedim , çıktık. Nazlı yanlız yaşamıyordu onun evinde iki kişi daha yaşıyordu. Bir kız bi de bir erkek.

Gittiğimizde kız yoktu sadece çocuk ordaydı. Nazlı odasına gitti valizi hazırlamak için. Ben salonda oturdum, pek temiz değildi ondan Nazlı valizi hazırlayana kadar ben Salonu temizleyim dedim. Tam herşey hallediyordum arkamdan biri beni sarıldı. Nazlı diye güldüm sonra gördüm ki o çocukmuş "Napiyorsun sen" dedim. Çocuk türktu zaten beni anliyordu, sanırım sarhoştu. Beni kendine doğru çekti ve öpmeye çalıştı ama ben ona tokat attım ve bağarmaya başladım, sonra Nazlı geldi bana bişey yaptığını sandı çocugun kafasını vurdu. Çocuk öylece yatıyordu yerde.

"Nazlı naaptın ya" dedim. "Napiyim kızım seni tecavüz etmeye kalktiğini düşündüm" dedi. Kafası çok fena kanıyordu hemen baktım yaşıyor mu diye galiba yaşamıyordu. Ölüp ölmediğini emin olmadan önce Nazlının valizini alıp çıktık ordan. Evime gittik. Herşey mahvoldu, Nazlı artık o eve dönemezdi İstanbuldan döndükten sonra düşünecektik.

Geç olmuştu yatmaya karar verdik. O güzel sabah Güneş beni uyandırdı, çok güzel ve sıcak bir gün olacağından emindim. Hayattımda en çok pilanladığım ve hayal ettiğim gün geldi, çok mutluydum.

Aslında bu hayaller içinde bir çocuk vardı ama işte, Kader. Yollarımız ayrıldı. Sabah onu düşünürken gözlerim doldu Nazli girdi odama "Aa, bu ne şimdi yine ağlayacaksın ?" diye sordu "Yok ya benimkimi hatırladım da" , "Hade hade kalk uçağı kaçırıcaz" dedi. Kalkıp biraz makyaj yaptım kısa şeyler giydim haziran ayındaydık çok sıcaktı, Türkiyede daha da çok sıcak olucağından emindim. Nazlı da giyindi nihayet taksi alıp havalımanında yetiştik.