Love Story

No Matter What

"Thank God you're awake baby" sabi ng kanyang ama. "How was your feeling anak?" tanong ng madrasta. Hindi siya agad makapagsalita, nagpatawag naman ng doktor ang kanyang ama. "We are so glad that you are now awake. We are all so worried about you ate" sabi ng kapatid. Dumating ang doktor at siya ay tiningnan. "You will feel numb in your legs and feet. We suggest that you undergo physical therapy Ms. Garcia" sabi ng doktor. Pinaalis na ng doktor ang mga aparato na nakakabit sa kanya. May dumating siyang mga bisita, "It is so great to see you Ella" bati ng isang dalaga na hindi niya maalala kung sino. "Akala namin hindi ka na gigising Ella" wika naman ng isa pa. Hinaplos niya ang kanyang ulo at siya'y umiling, "Dok bakit parang hindi niya kami makilala?" tanong naman ng isang binata. "It's normal for the person who is in coma for so long. Babalik din yung memory niya, kelangan n'yo lang ipaalala lahat sa kanya" sagot ng doktor. Lumapit ang isang binata sa kanya, hinawakan nito ang kanyang kamay. "Babe, sobrang thankful ako kasi hindi mo ako iniwan. Lumaban ka para sa amin, para sa akin" wika nito. Hinahanap niya sa puso at isip ang binatang kumakausap sa kanya. "Hindi mo ba siya naaalala Ella?" tanong ng isa pang dalaga. "Anak, sila ang mga kaibigan mo. Siya si Eva, Jenny, Peachy, Charles. At siya naman si Mico" pagpapakilala ng ama. Humingi siya ng maiinom para mapawi ang pagkatuyo ng kanyang lalamunan. Pagkatapos ay huminga siya ng malalim at pinilit na magsalita. "Dad nasaan si Ephraim?" tanong niya. Lahat ay nagtinginan, "Ella si Ephraim" putol na wika ng madrasta dahil pinigilan ito ng ama. "Anak, tsaka na lang natin pag-usapan si Ephraim kasi wala siya dito. Ang mabuti pa kumain ka na muna. Because I am sure na namiss mong kumain" sabi ng ama. "Dad, gusto kong makita si Ephraim. Bakit wala siya dito?" pilit niya. "Sige kapag magaling ka na tsaka natin pag-usapan si Ephraim" sagot ng madrasta. "Ate, hindi mo ba sila naaalala? Si kuya Mico hindi mo maalala?" tanong ng kapatid. "Hindi ko siya kilala, sorry" paumanhin niya. "Wag na muna natin pilitin si Ella na maalala tayong lahat" sabi ni Mico habang hawak ang kamay niya. Pilit niya pa rin inaalala ang binata, pinagmamasdan niya etong maige. "I am sorry" wika niya. "It's okay Ella, hihintayin ko yung araw na maalala mo ako ulit" tugon nito at hinalikan ang kanyang kamay. Inabot ng kapatid ang telepono nito, "Hello hon" wika ng nasa kabilang linya. "John?!" paniniguro niya. "I am so happy that you are awake. We are all praying for you, hoping that your operation is successful. It's so good to know that the transplant is working good" sabi nito. "Transplant?" takang tanong niya. Biglang inagaw ng madrasta ang telepono, "Kelangan mo nang magrelax, bawal pa sa'yo ang mapagod at ma-stress" sabi nito at ito'y lumabas ng kwarto. "Dad?" baling niya sa ama. "Like what your mama said, you have to relax and no stress baby" sagot ng ama. "Siguro kelangan na nating umalis para makapagpahinga ng maayos si Ella. Dapat hindi siya nai-stress" suhestiyon ni Peachy. "Magpapaalam na po kami, babalik na lang po kami ulit para bisitahin si Ella" sabi naman ni Jenny. "Ella sana pagbalik namin, maalala mo na kami" sabi naman ni Charles. "Kahit wag na kami, si Mico na lang ang maalala mo kasi" sabad naman ni Eva na biglang sinaway ni Mico. "Wag mo na lang siya intindihin Ella, makakasama pa sa'yo ang mag-isip. Ang mahalaga ay gising ka na, at kapag nakalabas ka na ng ospital. Ipapaalala namin sa'yo lahat ng good memories natin" sabi ng binata. Ngumiti lang siya, "Don't worry kuya, ikukwento ko kay ate ang tungkol sa pag-aalaga mo sa kanya nung natutulog pa siya" sabad naman ng kapatid. "Salamat Lyan" pakli ng binata. At ang mga ito'y nagpaalam na sa kanila.

Isang buwan pa siyang nanatili sa ospital dahil siya ay masusing inoobserbahan at tini-therapy. Halos araw-araw ay dinadalaw siya ng mga kaibigan. Pag-uwi niya ng bahay, ay sinalubong siya ng mga kaibigan at ibang kamag-anak. Lahat ay masayang-masaya sa kanyang pagbabalik. "Nasaan si Ephraim?" wika niya. Natahimik ang lahat. "Hindi ba niya alam na dadating ako?" muli niyang tanong. Lumapit ang kanyang hipag na kapatid ng kaibigan, hinawakan siya ng mahigpit at niyakap. "Ate Irma bakit ka umiiyak? Nasaan si Ephraim? Galit pa rin ba siya sa akin? Di ba okay na kami? Bakit wala siya dito?" usisa niya. "Wala na si Ephraim, Ella" sagot nito. Bumitaw siya sa pagkakayakap nito. "Anong wala na si Ephraim ate? Asan siya? Bakit siya umalis ng hindi nagpapaalam sa akin?!" galit niyang tugon. "Ella, anak. Relax ka lang, baka kung mapano ka. Mahina pa ang puso mo anak" paalala ng ama. "Sagutin mo ako ate? Nasaan si Ephraim?!" mariin niyang tanong. "Wala na siya dito sa Pilipinas Ella. Umalis siya papuntang Europe" sagot ng kanyang nakatatandang kapatid. "Bakit niya ako iiwan? Hindi?! Alam kong hindi kayang gawin yun ni Ephraim! Hindi siya aalis ng hindi siya nagpapaalam sa akin. Mahal ako ni Ephraim, mahal ako ni sweet" naiiyak niyang tugon. "Kinailangan niyang gawin yun para sa'yo Ella.. kasi mahal ka niya" sabi naman ng hipag niya. Hindi na niya napigil pa ang umiyak, "Ella, isipin mo na lang na mahal na mahal ka ni Ephraim kaya niya nagawang umalis pero mananatili naman siya sa puso mo" sabi ng nakatatandang kapatid. "Bakit hindi niya ako hinintay na magising? Kung kelan okay na ako, hindi na siya mahihirapan sa akin" himutok niya. "Hindi ka naman mawawala sa puso niya eh basta iingatan mo yung puso mo" bilin ng hipag. Tumango-tango siya, "Alam mo ba yung phone number niya ate para matawagan ko siya? Kahit address para masulatan ko siya or email niya? Please ate Irma gusto ko lang marinig ang boses niya" pakiusap niya. "Wala pa siya binibigay pero kapag nagparamdam na siya sasabihin namin sa'yo" sagot ng kanyang kuya. Dumating ang kanyang mga kaklase, "Kamusta ka na Ella?" bungad ni Eva. "I don't know what to feel right now" malungkot niyang tugon. "Bakit? Masama ba ang pakiramdam mo? Gusto mo bang magpahinga na lang?" pag-aalala ni Mico. "Ephraim left me" hikbi niya. "Alam mo na?" takang tanong ni Jenny. "Ate Irma and kuya Victor told me that Ephraim went to Europe for work" tugon niya. "Yun ba ang sinabi nila sa'yo?" sabad ni Peachy. "Why? Is there any other reason?" takang tanong niya. "Wala namang ibang reason Ella. Kung ano yung sinabi nila sa'yo, yun na lang ang paniwalaan mo" sagot ni Mico. "I just don't understand it. Hindi ako magagawang iwan ni Ephraim na hindi gumigising kasi mahal ako ni Ephraim. I waited for him for how many months when he was in coma. Then this is what he did to me? Leaving me behind? I just don't get it?! And until now, he hasn't called me yet. And that's so unusual and what more unusual is that he's not updated in Friends Book. I asked Lyan to open his page for me to see pictures of Ephraim because I forgot my password but to my surprise, he is not updated?! It's weird!" naguguluhan niyang sabi. "Ella just think that Ephraim wants you to be happy. There's always a reason behind all your questions, but for the meantime don't over think nor stress yourself too much because it will affect you" payo ni Charles. "I guess you're right. But I'll make sure, I'll find all the answer to my question" paniniguro niya. "Pero wala ka pa rin naaalala tungkol sa amin?" usisa ni Eva. Umiling lang siya, "Maybe you are experiencing selective amnesia" sabi ni Peachy. "Posible ba yun?" takang tanong ni Jenny. "Yes! Lalo na sa taong matagal na-coma. Kung ano yung memories na pinakatumatak sa utak mo, yun lang yung maaalala mo" paliwanag ni Mico. "Ibig sabihin Mico, si Ephraim lang at John ang naaalala niya? Eh paano ka?" walang kagatol-gatol na sabi ni Eva. "Bakit? Anong kelangan ko maalala tungkol kay Mico?" takang tanong niya. Siniko naman ni Jenny si Eva. "Don't mind her Ella, she was just teasing" sagot ni Mico. "May sinasabi din si Lyan sa akin na nung tulog pa ako, almost everyday nakabantay ka? Why? Bakit ikaw? Bakit hindi si Ephraim? Friends ba kayo ni Ephraim?" tanong niya. "Oo friends din kaming lahat ni Ephraim, pero tayo ang magkakaklase sa Saint Thomas Institute of Technology" sagot ng binata. "Then why do you care for me? Meron bang special connection between us? To take care of me when I was asleep, there must be a reason behind?" usisa niya. "Kasi special ka sa kanya ate" sabad naman ng kapatid. "Lyan, hayaan na lang natin ang ate mo na mahanap niya ang koneksyon ko sa kanya. Hindi natin siya pipilitin na maalala ako dahil I know in due time, she will find me" sagot ng binata. Naguguluhan siya sa nagiging usapan nila, bigla siyang nakaramdam ng pananakit ng ulo. Inalalayan siya ng binata, inihatid siya nito sa kanyang silid. "Sige na Ella pahinga ka na. Kung may kailangan ka, andun lang ako sa labas" sabi nito. "Why you are so kind to me Mico?" tanong niya. "Just like what your sister said, you are special to me Ella" sagot nito. "Why? There's something inside me telling me that you are really special to me but I don't remember why" sagot niya. "That's all I want to hear Ella. I'm okay with that now, at least I know that one day you will soon find out why" sagot ng binata. "For whatever it may be, I want to thank you for taking care of me. Thank you for everything" sagot niya. Niyakap siya ng binata at hinalikan ang kanyang noo. Bumitaw siya at nakita niyang lumuluha ito, "Mico? Am I hurting you? And if I do? I am sorry" paghingi niya ng tawad. Umiling-iling lang ang binata, hinawakan niya ang pisngi nito at pinahid ang luha. "Somewhere in my heart is hurting, now that I am seeing you cry" sabi niya. "I am sorry Ella, I just got so emotional hugging you cause I am missing you so much" walang kagatol-gatol na sabi ng binata. "You missed me? I am so confused now Mico. My heart is beating so fast, I don't know why?" sagot niya. "Maybe you won't be able to remember me now because your heart change" sagot ng binata. "A changed heart? What do you mean? All I know is that, I undergo to an open-heart surgery because it is weak. What do you mean that I have a changed heart?" takang tanong niya. "Don't mind me. I am leaving you now, you take a rest. If you need me, I am just outside" sagot ng binata at tuluyan na itong lumabas ng kwarto. Hindi siya mapakali sa narinig sa binata, tinawagan niya ang dating nobyo. "Hi hon" bati nito. "John can you be honest with me?" wika niya. "Sure hon, what is it?" tanong nito. "Do you know Mico?" tanong niya. "Yeah, he's your boyfriend! Why?" tanong niya. "My boyfriend?!" takang tanong niya. "Don't tell me you don't remember him?" tanong nito. "Do you know him personally?" usisa niya. "I've met him and he is a nice guy. He loves you more than we love you. He took care of you and never gives you dull moment eversince you two have a relationship. Why hon? You don't remember him?" paliwanag nito. "I'm still confused John, I feel that there is something special about him and I don't know what it is?" paliwanag niya. "You will soon find it in your heart, the love you have for him" sagot ng binata. "Thanks John, I have to go now. Call you again next time" paalam niya at ibinaba na niya ang telepono. Lumabas siya ng silid, naabutan niya ang kapatid na nakikipagkwentuhan pa rin sa mga kaibigan. "Nasaan si Mico?" tanong niya. "Bumili lang ng merienda Ella" sagot ni Peachy. "Is is true that Mico is my boyfriend?" bigla niyang tanong sa mga ito. "Naalala mo na si Mico ha Ella? Mabuti naman! Sabi ko na nga ba hindi mo pwedeng kalimutan kung gaano ka kamahal ni Mico eh" sagot ni Eva. Siniko naman eto ni Jenny, "Hindi ko pa rin siya maalala Eva. Hindi ko alam kung paano naging kami gayong si Ephraim ang boyfriend ko?!" sagot niya. Nagkatinginan ang lahat ng mga kaibigan niya. "Wala na kayo ni Ephraim ng maging kayo ni Mico, Ella" tugon muli ni Eva. "Hindi?! Bakit?! Paano nangyari yun?! Bakit wala akong maalala?! Bakit di ko maalala?!" halos pasigaw na niyang sabi. "Ella ang mabuti pa mag-relax ka lang. Sabi naman ng doktor, unti-unti namang babalik ang memory mo eh. Temporary lang yan, hindi mo kelangan madaliin" payo ni Peachy. "Naguguluhan na talaga ako?! Kaya ba wala si Ephraim ay dahil naghiwalay na kami?! Bakit hindi ko maalala? Siya ba o ako ang nakipaghiwalay? Bakit naging kami ni Mico? Nagtaksil ba ako kay Ephraim? Si Ephraim ang mahal ko eh.. Si John? Bakit hindi si John? Bakit si Mico?!" naiyak na siya sa mga tanong dahil siya'y naguguluhan. "Bakit nga ba ako Ella? Bakit ba hindi mo ako mahanap d'yan sa puso mo? Dahil si Ephraim pa rin ang mahal n'yan hanggang ngayon o dahil pagmamay-ari ni Ephraim ang puso mo?!" sabad ni Mico na narinig ang lahat ng sinabi niya. "Hindi kita maintindihan? Hindi kita maalala, hindi ka makilala ng puso ko. Hindi ikaw ang tinitibok nito kaya paano n'yo sasabihin sa akin na ikaw ang boyfriend ko?!" sigaw niya habang naiyak. "Dahil kay Ephraim ang puso mo Ella" sabad ng hipag. "Ate Irma, hindi ko maintindihan? Lalo n'yo lang ginugulo ang utak ko?!" nalilito na siya sa mga naririnig. "Pagpahingahin n'yo muna si Ella. Masyado na siyang naguguluhan, tsaka na lang natin ipaliwanag at ipaalala sa kanya isa-isa" suhestiyon ni Charles. "Ate Irma, gusto kong maintindihan lahat. Nahihirapan na ako! Gusto ko nang makita si Ephraim. Sabihin nyo sa akin ang totoo, please?!" pagsusumamo niya. "Bukas anak, sasabihin namin sa'yo ang tungkol kay Ephraim" sabi ng ama. Agad niya etong nilapitan at parang batang umiiyak habang yakap ang ama. "Pagpahingahin muna natin si Ella" sabi ni Jenny. Nagpaalam na ang mga kaibigan maliban kay Mico, inihatid siya ng ama sa kanyang silid at hinayaan siyang makapagpahinga.

"Ephraim!" sigaw niya. Ginising siya ni Mico, "I had a bad dream" wika niya. Kinuhanan siya nito ng maiinom, "Thank you" sabi niya. "Just relax, it's just a dream" tugon nito. "Why are you here?" takang tanong niya. "Tito Tommy ask me to watch over you kasi you've been having bad dreams this past few days na. Tita Lia and Lyan is in school for PTA meeting. So no one will look after you except me?!" paliwanag nito. "Mico, please be honest with me. Do you know where is Ephraim?" tanong niya. "I am not in the position to tell you, I promised them that I won't say anything about Ephraim. I am sorry" sagot nito. "I just want to know Mico please. I keep seeing him in my dreams. Maybe he needs me, maybe he needs my help or something. I am so worried about him that's why I want to know the truth, please" samo niya. "I am sorry Ella, I really am" paumanhin nito. Hindi na niya napigilang umiyak. Inalo naman siya ng binata, "Tahan na Ella, your heart is still weak. You must relax and don't be stressed please" sagot nito. "Why can't you just tell me where is Ephraim? Can you tell me what happen between us? Do you know why we broke up?" sunod-sunod niyang tanong. "In time Ella, don't worry we will talk about it" sagot nito. "I don't know what to think anymore, what's the use of waking up if Ephraim is not here" himutok niya. Biglang natahimik ang binata, nagyuko eto ng ulo. "I am sorry Mico, I don't really remember any connection from you. All I know is that we're classmates and been a buddy at school they say, but that's it. I am sorry if I can't remember you" wika niya. Hinarap siya ng binata na lumuluha, nakaramdam siya ng awa dito. "Ella ang sakit sakit din palang marinig sa'yo ng paulit-ulit na hindi mo ako maalala. Akala ko dahil mahal natin ang isa't-isa ay maaalala mo ako. Nabago ang puso mo pero ang tinitibok nito hindi nagbago, si Ephraim pa rin Ella? Siya pa rin ang mahal mo hanggang ngayon?! Bakit kahit ang utak mo hindi kayang diktahan ang puso mo? Bakit si Ephraim pa rin sa kabila ng lahat ng nangyari sa inyo? Bakit ako kahit isang alaala wala ako sa'yo? Minahal mo nga kaya ako Ella?" himutok ng binata. Hinawakan niya ang mukha nito. "Mico I am sorry, maybe I did love you. But I really can't find it in my heart now, I don't know why? And I am sorry for that. I know I am hurting you but maybe just maybe things will get better if I talked to Ephraim. Maybe things will clear up cause he will explain it to me" sabi niya. "I am sorry, I don't want to add up more stress. I just couldn't help it, wondering why? I love you Ella and until the end I will always love you babe, I am here for you no matter what" sagot ng binata at siya'y hinalikan. Nakaramdam siya ng pangungulila at pagkalito, naitulak niya ito. "I am sorry" sambit ng binata. Hinawakan niya ang kanyang labi at siya'y napapailing. "I know that kiss, I don't know why but I think I remember that kiss" wala sa sariling nasambit niya. Biglang nabuhayan ang binata, "Please remember me Ella, babe please do remember me" samo nito. Tinitigan niyang maige ang binata, hinahanap niya sa mga mata nito ang sagot sa kanyang tanong. "Who are you? Who really are you Mico?" sabi niya. "I am your knight in shining armor babe" sagot nito. "I remember that saying to someone, I don't know. I am so confused!" naguguluhan na siya sa nangyayari. "I am sorry, if you want I can leave?" sabi nito. "No please?! Will you stay and watch over me?" sagot niya. Ngumiti ito at siya'y muling nahiga, nakatulog siya habang hinahaplos ng binata ang kanyang ulo.