In love with a nerd

*6

H υπόλοιπη μέρα πέρασε σχετικά βαρετά και χωρίς καμία ιδιαίτερη εξέλιξη.Μεχρι που ήρθε το βράδυ, κατά της 9 το κινητό μου άρχισε να δονηται το σήκωσα και ήταν η Δήμητρα,δεν ακουγόταν καλά,είπε ότι θέλει να βρεθούμε για να μου πει κάτι σημαντικό.Χωρις να καθυστερώ έβαλα ότι βρήκα μπροστά μου και κατέβηκα για να την συναντήσω ήταν κάτω από το σπίτι μου και με περίμενε.Γυρισε και με κοίταξε,δεν την έχω ξαναδεί ετσι,τι στο καλό συμβαίνει.

-"Δήμητρα τι έγινε;;είσαι καλα;;" την ρωτάω και την αγκαλιάζω.

-"Οχι ιδιαίτερα..έκανα κάτι που δεν ήταν σωστό." Λέει και είναι έτοιμη  να βάλει τα κλαματα.

-"Δήμητρα ξέρεις ότι μπορείς να μου πεις τα πάντα,είμαι κολλητή σου." Της λέω για να νιώσει καλύτερα.

-"Νωριτερα είχα πάει σε ένα μαγαζί,ήταν εκεί και ο Χρήστος με κάτι παιδιά.Με πλησίασε για να με χαιρετήσει και από την αναπνοή του κατάλαβα ότι ήταν μεθυσμένος.Για να μην πολυλογώ δεν κατάλαβα ποτέ καταλήξαμε στις τουαλέτες να φασωνομαστε." Λέει και τότε βάζει τα κλάματα.Δεν μπορώ να πιστέψω αυτό που ακούω..ο Χρήστος με την Δημητρα,την κολλητή μου..

-"Ναταλια ειλικρινά λυπάμαι,απλά ξέρεις ότι μου άρεσε από την αρχή και απλά είχα την ευκαιρία και χωρίς να σκεφτώ τις επιπτώσεις το έκανα." Λέει και πάει να με αγκαλιάσει αλλά την απομακρυνω.

-"Δήμητρα χρειαζομαι χρονο." Λέω και απομακρύνομαι.Εφτασα σπίτι μου,ευτυχώς η μαμά μου λείπει γιατί θα άρχιζε τις ερωτήσεις και δεν έχω όρεξη.Ετρεξα αμέσως στο δωμάτιο μου και έπεσα στο κρεβάτι μου με φόρα,πλέον δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα δάκρυα μου.Εκλαιγα για ώρες,τόσο που τα μάτια μου είχαν πρηστεί.Τοτε άκουσα το κινητό μου να χτυπάει.Το έπιασα για να δω ποιος είναι και είδα άγνωστο αριθμό,χωρίς να το σκεφτώ το σήκωσα.

-"Ναταλια;;" ακούω την φωνή από την άλλη γραμμή και αναγνωρίζω αμέσως ότι είναι ο Χρήστος.

-"Σε παρακαλω μην το κλήσεις..σε χρειάζομαι..μπορείς να έρθεις από εδώ;;" λέει και ακούγεται ότι είναι μεθυσμένος..θέλω τόσο πολύ να το κλείσω αλλά δεν μπορώ..δέχομαι να πάω και μου εξηγεί που βρίσκεται.Εφτασα και τον είδα να κάθεται σε ένα παγκάκι.Πηγα και έκατσα δίπλα του,οι συνήθειες δύσκολα κόβονται,και έτσι το χέρι μου βρέθηκε να χαϊδεύει το πρόσωπο του.Ποσο πολύτιμος ήταν..γυρισε και με κοίταξε.

-"Καλα είσαι;;" ήταν το πρώτο πράγμα που ήθελα να μάθω.

-"Ήρθες.." ψέλλισε και χαμογέλασε χαϊδεύοντας μου το χέρι.

-"Ηρθα" απάντησα και κράτησα ένα δάκρυ που ειχε βαλθεί από την ώρα που εφτασα να πέσει.

-"Έλα λίγο να σου πω." μουρμούρισε,πρέπει να είχε πιει πολυ,μπορούσα να μυρίσω το αλκοόλ.

Τον πλησίασα περισσότερο περιμένοντας να ακούσω κάποια ασυναρτησία,όταν με πήρε αγκαλιά και άρχισε να με μυρίζει με την ίδια μανία που ένας ναρκομανής ζητάει την δόση του.Εκεινο το δάκρυ είχε λυσσάξει και έπεσε.Το σκούπισε με μισόκλειστα μάτια και με έφερε πιο κοντά του.

-"Ξερεις έχω μετρήσει κάθε βλέφαρο σου,κάθε ένα ξεχωριστά.Και όλα είναι τόσο όμορφα.Μην με αφήσεις..σε παρακαλώ..αγκάλιασε με..μείνε κοντά μου..ή μάλλον άφησε εμένα να βρίσκομαι κοντά σου.Δεν ξέρεις πόσο σε λατρεύω.Δεν ξέρεις τι εννοώ."
Αν ξέρω κάτι είναι πως εκείνη ακριβώς την στιγμή αγάπησα κάθε ινα ύπαρξης αυτού του ανθρώπου.Εκεινον και τα πάντα του.

Ξέρω ότι έχω παραα πολυ καιρό να βάλω κεφάλαιο😂
Βάλτε ένα αστεράκι και κάντε ένα σχόλιο αν σας άρεσε,θα με βοηθήσει πολύ για να συνεχίσω❤
Αυτά τα λέμε😉