evet arkadaşlar evet. bütün ağzıma tıktıklarını bende tuvalete koşup çıkartmakla meşguldüm. koşarken bile arkamı dönüp 'acaba napıyor' diye bakmıştım. neden bu kadar aklım kalmıştı bilmiyorum. masaya dönerken kafamı eğip geçmiştim. ama orada yoktu. masaya gittiğimde tabiki annemin '2 lokma bişey yesen ölürsün zaten, milletin çocuğu deli gibi et yer bende bu çocuklara et yediremiyorum ya' diye söylenmelerini dinliyordum. bu artık klasik bi hal almıştı. et bulunan bi ortama girdiğimizde annem sürekli 'milletin çocuğu deli gibi et yer ben bunlara yediremiyorum ya' bildiğiniz annemin lügatında atasözü olmuştu...
herneyse buraları geçiyorum. herkes yiyeceğini yedi, masadan kalktılar. babamların açtığı rakılarla herkes etrafta bi duble rakı için çırpınıyordu. en sonunda tabiki birinin kafası güzel oldu ve en kötüsü de o kişi erendi. bu hep böyle içince ne dediğini bilmez lanet bir insan oluyor ya! etrafta salak salak dolanırken onların oturduğu yerden bi çocuk geldi. adı Ahmet'miş. eren'i kafası güzel görünce tabii 'türk kahvesi içerelim bi kendine gelsin' diye söylenmeye başladı. hayır anlamıyorum sana noluyor arkadaş ya...
