Στην αρχη ενα αγορι στεκει αναμεσα στα δεντρα. Ειναι περιπου στην ηλικία μου, μεταξύ παιδιού και άντρα, κάπου δεκαεφτά χρονών. Δεν ειμαι σιγουρη πως το ξερω αυτο. Βλέπω μόνο το πίσω μέρος του κεφαλιού του, τα σκούρα σπαστά μαλλιά του που πέφτουν υγρά στον αυχένα του. Νιώθω την ξηρή του ήλιου, τόσο έντονη που ρουφα τη ζωη απο τα παντα. Ενα αλλοκοτο πορτοκαλι φως γεμιζει τον ουρανο στην ανατολή. Στον αέρα πλανιεται η βαρια μυρωδιά του κκαπνού. Για μια στιγμη με γεμιζει μια θλιψη που πνιγει τα παντα και με εμποδιζει να αναπνευσω. Δεν ξερω γιατι. Κανω ενα βημα προς το αγορι, ανοιγω το στομα μου για να προφερω το ονομα του, μα δεν το ξερω. Το εδαφος κριτσανιζει κατω απο τα ποδια μου. Το αγόρι με ακούει. Κάνει να γυρίσει. Ένα δευτερόλεπτο ακόμα και θα δω το προσωπό του.
Και τότε το όνειρο μου με αφήνει. Ανοιγοκλείνω τα μάτια μου και έχει χαθεί.
YOU ARE READING
Απόκοσμη ανθρωπότητα
ParanormalH Έμιλυ Κάτερσον μαθαίνει ξαφνικά ένα μυστικό για το ποιά πραγματικά είναι, το οποίο αλλάζει ριζικά όλη τη ζωή της. Ένα όραμα της καταδιώκε: μια πυρκαγιά που μαινεται σε δασος κι ενας γοητευτικος αγνωστος.Όταν γνωρίξει τον Έντουαρτ, που αποδεικνύετα...
