o 'seni seviyorum'un üzerine bi hayli uykusuz kalmıştım. mutluluktan. ve inanınki dünyanın en huzurlu uykusuz kalışıydı. sürekli onu hayal ediyordum. acaba elleri diyordum nasıldır? yada sigarayı nası içiyordur? yada mimikleri? yada kokusu. kokusu nasıldır? huzurun kokusu nasılda onun üstünde kokuyordur şimdi. yaz gelmişti. o sene balıkesir'e gitmeyi düşündüren tek sebep Yılmaz'dı. konuşuyorduk bir gün işte. 'Buse gel' dedi. öyle güzel gel diyen bir insana gitmeme gibi bi şansım yoktu benim. sabaha bilet aldım kalktım erkenden zaten sığmıyor içim içime. hazırlandım evden çıkmıştım. otobüse doğru gidiyordum. mutluluğuma doğru. her bi adımda kalbim sanki kaburgalarımın içinden fırlayacakmış gibi hissediyordum. o 5-6 saatlik yol bana 5-6 ay sürmüş gibi geldi. sonunda gelmiştim. evet artık onunla aynı şehire ayak basıyor, onun geçtiği yollardan geçiyor, onun soluduğu havayı soluyordum. bunu mümkün kılan herşeye teşekkür ettim. dedemle babaanem beni almaya gelmişlerdi. hemen aldım bavulumu gittik eve. o gün işten erken çıkıcaktı. 4-5 gibi. siteye girdim duş aldım. oturuyordum öyle kendi kendime. sonra o geldi. evet çıldırcak gibiydim heyecandan elim ayağım titriyordu. ama bu bildiğiniz bir titreme. evden çıktım. kapıda beni bekliyordu. siteden doğru çıktım. ona doğru yürüyordum.
