7 Reasons Why...

1. Voorstellen

Ik (Nikky) en Zoë zijn een eeneiige-tweeling. En natuurlijk is dat soms moeilijk en niet leuk, maar voor het algemeen vind ik het geweldig. Ik ben vanaf mijn geboorte niet alleen, ik heb een bondgenoot, een vriendin die bijna altijd bij mij is. Ik kan het met haar hebben over wat ik heb meegemaakt want zij was er zelf ook bij. Ik sta er nooit alleen voor, want Zoë staat tot nu al 17,5 jaar voor me klaar.

Een eeneiige-tweeling betekent niet alleen dat we erg op elkaar lijken en dat we bijna op hetzelfde moment geboren zijn. Maar het betekent ook dat we toch anders zijn, we zijn twee verschillende personen met verschillende karakters. Zo is het bij ons zo dat ik van sport hou en dan bedoel ik bijna elke sport (football, volleybal, hockey, joggen, voetbal, basketbal, honkbal enzovoort) terwijl Zoë vooral van muziek houdt en dan bedoel ik ook weer elke muziekale bezigheid (piano/keyboard, gitaar, zang, viool, blokfluit, drum enzovoort). Dit maakt ons speciaal en we kunnen hierin gewoon ook onze eigen weg gaan. Ookal zit zij altijd in de tribune als ik een wedstrijd moet spelen, maar ook als zij een voorstelling heeft zit ik ook altijd in het publiek.

Vanaf het moment dat we geboren waren, waren we al onafscheidelijk. Sinds die tijd hebben we bijna alles samen doorstaan. Vanaf de kleuterschool tot nu (de 5e klas van de middelbare school). We hebben elkaar door gebroken harten mee moeten sleuren vanaf het eerste tot en met laatste vriendje tot nu. We gaan samen weg en komen samen weer terug. Altijd samen huilen, lachen en drinken.

Omdat Zoë en ik zo erg op elkaar lijken van de buitenkant, is het bijna onmogelijk om het verschil te zien. Er is alleen naast onze karaters één ding waarin we niet op elkaar lijken: onze ogen. En hoewel ik niet weet hoe het kan maar onze ogen zijn een andere kleur, Zoë heeft blauwe ogen en ik heb bruine ogen. Iets kleins dat ons toch weer uniek maakt, zeg ik altijd.

Twee maanden geleden zijn we verhuisd naar Liverdille omdat mijn ouders een groter huis wilden met een grotere tuin en meer kamers. Onze ouders houden van elkaar en zijn erg gelukkig, en hoewel ze erg veel werken zijn ze er wel als we ze nodig hebben. Ook hebben we een hond 'Spike' het is een labrador en na veel overlegd te hebben hadden we eindelijk een naam die Zoë en ik bijde leuk vonden. Sinds we in Liverdille wonen hebben Zoë en ik voor het eerst bijde een eigen kamer. We hebben elkaar geholpen met het schilderen en inrichten. En als we ons toch wel alleen voelen plannen we gewoon een logeerpartijtje bij elkaar.

Onze band is zo sterk dat hij niet stuk kan. Althans dat dacht ik....
Ik zal het verhaal beginnen waar het begon, Justin zijn feestje....