❇LIMERENCE↪h.s❇ (ON HOLD)

❇31. ΚΕΦΑΛΑΙΟ❇

- Oliviaa., ακουω την γνωστη βραχνη φωνη με την βαρια βρετανικη προφορα να προφερει το ονομα μου.

Ειχα τοσο καιρο να ακουσω το ονομα μου να βγαινει απο το στομα μου και...ακουγεται τοσο ωραια.

Γυρναω σχετικα αργα απο την αλλη για να τον αντικρισω και μενω ακινητη και αμιλητη περιμενοντας να συνεχισει την προταση του.

- Εεμμ... Θα σας παω εγω σπιτι., μου λεει και πραγματικα εκπλησομαι.

- Εε... Δε-δεν χρειαζεται. Θα παρουμε ταξι., του απανταω για να βγαλω τον εαυτο μου και ισως κι εκεινον απο την δυσκολη αυτη θεση.

- Επιμενω., μου λεει χαμογελαστος και δεν μπορω παρα να χαμογελασω κι εγω αχνα και να δεχτω την προταση του.

Τοτε οι τρεις μας αρχιζουμε να περπαταμε και φτανουμε στην πορτα. Την ανοιγει η Stephanie μιας και ειναι μπροστα και απο τους δυο μας και την κλεινει μετα ο Harry.

- Το αυτοκινητο ειναι εδω, δεξια., μας λεει και γνεφουμε καταφατικα.

Μπαινουμε μεσα και εγω καθομαι στο μπροστινο καθισμα διπλα απο τον Harry - μετα απο την πιεση της Steph - κι εκεινη σε ενα απο τα πισω καθισματα. Βαζει μπρος την μηχανη και ξεκιναμε. Καθ' ολη την διαρκεια της διαδρομης υπαρχει μια απολυτη σιωπη μεχρι που ο Harry ανοιγει το ραδιοφωνο.

- Δεν πιστευω να σας πειραζει που ανοιξα το ραδιοφωνο;, ρωταει ευγενικα.

- Καθολου., απανταει και για τις δυο μας η Steph.

Μετα απο μερικα λεπτα φτανουμε εξω απο την πολυκατοικια οπου μενουμε και σταματαει το αυτοκινητο ακριβως εξω απο την εξωπορτα.

- Φτασαμε., μας λεει και η ξαδερφη μου μολις τον ευχαριστησει και τον καληνυχτησει βγαινει εξω απο το αμαξι.

Παω να κανω κι εγω το ιδιο αλλα ο Harry πιανει τον καρπο του χεριου μου εμποδιζοντας με. Κατευθειαν γυρναω προς το μερος του ξαφνιασμενη. Αρχισα να νιωθω ενα κομπο στο στομαχι μου μονο με το αγγιγμα του.

Μου ειχε λειψει αυτη η αισθηση.

- Θελω να μιλησουμε., μου λεει σιγανα και σοβαρα.

- Harry, δεν νομιζω πως ειναι η καταλληλη στιγμη τωρα., προσπαθω να το αποφυγω αλλα δυστυχως αποτυγχανω διοτι επιμενει.

- Ενταξει τοτε. Πες μου., λεω τελικα.

- Olivia..., κομπλαρει λιγακι και σταματαει να μιλαει. Ξερω πως...ηταν δυσκολη για εσενα η ολη κατασταση ομως... Ειλικρινα, θελω να ξαναπροσπαθησουμε. Σ' αγαπαω ακομα., συνεχιζει. Και ελπιζω να νιωθεις κι εσυ ακομα το ιδιο για εμενα. Μπορουμε να τα καταφερουμε. Το πιστευω. Το ξερω. Σε παρακαλω. Απλα...δωσε μια δευτερη ευκαιρια σε εμενα. Σε εμας., μου λεει ενω τωρα κραταει σφιχτα το χερι μου.