I suffer from depression.

Σχολείο

Άλλη μια μέρα που πρέπει να φορέσω το ψεύτικο χαμόγελο μου και να πάω σχολείο, άλλη μια μέρα που πρέπει να προσπιουμε πως είμαι ευτυχισμένη, άλλη μια μέρα που θα πρέπει να υποστώ την πραγματικότητα. Τεσπα ξέφυγα από τις σκέψεις μου και σηκώθηκα να πάω τουαλέτα, έπλυνα το πρόσωπο μου, τα δόντια μου έκανα δηλαδή τα βασικά και μετά πήγα στο δωμάτιο μου να βρω τι θα βάλω, άνοιξα την ντουλάπα μου και την κοίταξα για λίγο τελικά αποφάσισα να βάλω ένα μαύρο κολάν, μια addidas μπλούζα μαύρη φαρδιά και τα κόκκινα vans μου. Πήγα στην κουζίνα να φάω και εκεί είδα την μαμά μου να κάθεται αφηρημένη κοιτώντας τον καφέ της, δεν της μίλησα δεν είχα όρεξη να ακούσω την φωνή της, πήρα μια μπανάνα (😏) άρπαξα την τσάντα μου και έφυγα. Από έξω με περίμεναν τα κορίτσια η Δανάη και η Μελίνα καλά κορίτσια αλλά οι ψωναρες του σχολείου είχαν πάει με τα μισά αγόρια του σχολείου και μεγαλύτερους όλοι ήξεραν πως εγώ δεν ήμουν σαν αυτές αλλά δεν ξερω παλιά δεν ήταν έτσι γνωριζόμαστε από παλιά με τα κορίτσια και τα τελευταία χρόνια έχουν αλλάξει πολύ αλλά δεν θέλω να μην τις έχω φίλες πια γτ θα μείνω μόνη μου και η μοναξιά είναι κάτι που φοβάμαι περισσότερο από όλα νιώθω μέσα μου μοναξιά, στο σπίτι μοναξιά δεν θα ήθελα να είμαι μόνη και στο σχολείο και να με σχολιάζουν. Ξεκινήσαμε λοιπόν για το σχολείο στον δρόμο τα κορίτσια μιλούσαν για κάτι "κούκλους" που γνώρισαν χθες σε ένα κλαμπ δεν άκουσα και πολλά πάντα είμαι αφηρημένη στις σκέψεις μου τις πολλές και περίπλοκες. Κάναμε προσευχή και αμέσως μετά μπήκαμε στις τάξεις μας πρώτη ώρα αρχαία, είμαι γενικά μια πολύ καλή μαθήτρια μπορείς να με πεις και φυτό αλλά το διάβασμα είναι ένας τρόπος να ξεφεύγω λίγο. Η ώρα του σχολείου πέρασε ήρεμα με εμένα να μην μιλώ και τα κορίτσια να λένε για διάφορα κουτσομπολια του σχολείου ήρθε η ώρα να φύγουμε και τα κορίτσια έμειναν σχολείο περισσότερο μιας και δεν είμαστε στην ίδια τάξη και αυτοί έχουν 7ωρο. Πήρα τον μακρύ δρόμο για το σπίτι γιατί όσο πιο αργά φτάσω εκεί τόσο το καλύτερα γιατί ξερω τι με περιμένει αφού γυρίσω έβγαλα λοιπόν το κινητό μου από την τσάντα μου έβαλα τα ακουστικά μου και η μουσική ηχούσε στα αυτιά μου καθώς χάνομουν στις σκέψεις μου για ακόμα μια φορά...

Γειαα σαςςς φίλοι μουυ αυτό ήταν το πρώτο κεφάλαιο της ιστορίας μου και ελπίζω να σας αρέσειι θα προσπαθώ να ανεβάζω όσο πιο γρήγορα μπορώ! 💜 λοιπόν πρώτα απ όλα θα ήθελα να πω πως δεν θα είναι όλοι η ιστορία στενάχωρη θα υπάρχουν χαρούμενες και αστείες στιγμές so get readyy! 😏😂😂
Ευχαριστώ όλους όσους διάβασαν μέχρι εδώ 😂
Φιλάκια από την Ιωάννα που τρώει πατατάκια στις 2 η ώρα το βράδυ και δεν την νοιάζει άμα παχύνει 😥😂😂