Ay Işığı Matemi

Bölüm 1

Merhaba. Ben Asya. 17 yaşında bir yüzücüyüm. Annem, babam ve küçük erkek kardeşimle yaşıyorum. Hayalim önce ülke, sonra dünya çapında başarılı bir yüzücü olmak. Ahh.. okul mu ? Kimin umrunda...

3..2..1.. Kahretsin.. 2 saniye farkla birinciliği yine kaybettim. Artık saniyeler umrumda değil.. Kendime bahaneler üretemem. Kazanmak zorunda olduğumu biliyorum ve yapmak istediğim tek şey yüzmek. Bu yüzden odaklanmak zorundayım. Herkes salondan çıktıktan sonra birkaç defa daha antreman yaptım ve eve gittim. Evdekilere selam bile veremeden günün yorgunluğuyla kendimi yatağa attım.
-Olamaazz..! Yarın edebiyat sıvanın olduğu tamamen aklımdan çıkmış.
Dememle uykuya dalmam bir oldu. Okuldan nefret etmem için gerçekten çok sebebim var. Bilirsiniz işte tipik öğrenci sorunları zaten şuana kadar hangi öğrencinin okulu sevdiği görülmüşki ben seveyim.
Pencereden gözüme çarpan güneş ışığıyla uyandım. Okul kıyafetlerini giyip aşşağıya indim.. Ağzıma birkaç bir şey attıktan sonra anne;
-8.40  diye bağırdı.
-Tamaaaaam! Çıktım ben..
Az kalsın servisi kaçırıyordum. Kulağıma kulaklıkları takıp bugün olacakları umursamadan dışarıyı seyretmeye başladım. Daha 5. müziğim bitmeden okula gelmiştik bile. Servisten inip okula girdim. Sınıfa doğru yürürken Ece o ince tiz sesiyle:
-Güünaaayyydıın..!! diye olan sabah rutinini gerceklestirdi.
-Sınava çalışmadığını biliyorum. Ne yapacaksın ? Hadi ama okul derslerinide birazcık takman gerekmiyor mu sencede ?
-Sence ? Tabikidee hayır, rahat bırak beni..
Çantamı sırama koymamla kafamı sıraya koymam bir oldu. Uykumu alamamıştım. Ayyy.. Yine mi şu gıcık ses, bıktım artık. Feyza. Lisenin ilk gününden beri küsüz. Ukalanın tekidir. O kulak kanatıcı sesini duyunca suratına ayak topuğumla bi tane geçiresim geliyor. Neyse... Zilin çalmasıyla hoca derse girdi. Arka sıra hocanın girmesiyle kafalarini siraya koydular. En ön sırada Berat herzamanki gibi tüm dikkatiyle hocayi dinleyip tek tek sorulari cevaplamaya başladı. Şu sınıfa gerçekten ders dinlemeye gelen toplasan 5-6 kişi vardır. Hay böyle eğitim sisteminee.. Kabir azabı gibi gecen 40 dakikanın sonunda teneffus zili çaldı..Herkes canlandı, kafalar birer birer sıralardan kalkmaya başladı. Ve sınıfı izliyorum.. Bir yanda makyaj yapan kızlar.. Bir yanda uzuneşşek oynayan erkekler.. Bir yanda hayvan sesleri çıkaranlar..
-Allah aşkına nereye geldim ben ?!
Okuldan sonraki antremana gitmeyi iple çekiyordum. Gerçekten şu hayatta zevk alarak yaptığım tek şey yüzmekti. Derkeen.. okul bitti ve sonunda antremana gitme vakti geldi.
Otobüsü beklemek üzere durağa gittim. Kulağımda kulaklıklarla bekliyorum. Beklerken bir anda yanıma Ayça'nın geldiğini farkettim. Oda otobüs bekliyordu. Bir şey söyler düşüncesiyle kulaklığı çıkarttım. Beklediğim gbi konuşmaya başladı.
-Her gün zor olmuyor mu ?
-Ne ?
-Yüzmek.
-Hayır.
Bu sırada otobüs geldi.
Otobüs boyunca müziği unutup neden böyle gereksiz bir soru sorduğunu düşündüm. Altında başka bir şey yatıyor olmalıydı. Bunu daha sonra düşünürüm. Yüzme okuluma gelmiştim. Üstümü değiştirip havuz başındaki yerime geçtim. Diğer arkadaşlarda yerini aldı ve başla düdüğü çaldı. Yüzerken kendimi buluyorum. Sanki hayattaki her şey o eylemi yaparken aklımdan siliniyor. Dünyanın en mutlu insanı yapıyor beni. Herkes yarışa normal bir şekilde devam ederken..
- Öğretmen: Hey, Sen ordaki !
-Diğerleri: Onun neyi var..
Yarışın ve havuzun tam ortasında kendimi istemsizce dibe bırakmıştım.
Bedenimdeki güç bir anlığına kesilmişti. Hareket edemiyordum. Gelip beni çıkardılar. Yere yatırıp uyandırmaya çalıştılar.
-Neyin var? İyi misin? Birden ne oldu?
-Hiçbir şey. İyiyim ben.
Öğretmenler daha bugün daha fazla zorlamamam için eve yolladılar. Soyunma odasına gidip üstümü değiştirdikten sonra pat diye yere oturdum. Düşünmeye başladım. Havuzdaki  olay..Birden aklıma gelince öyle oldum. Sahi neden geldi aklıma ? Nasıl sebep olur bu kadar güçsüzleşmeme ?