Tangles for 4

Κεφάλαιο 3

Μιλάμε γύρο την μισή ώρα με τον Κυριάκο και τα πάμε πολύ καλά.

-Μου αρέσουν πολύ τα μάτια σου

-Μα δεν έχουν κάτι το ιδιαίτερο. Είναι απλά καφέ και συνηθισμένα

-Κάτι πάνω τους είναι πολύ ελκυστικό

Χαμογέλασα αφού δεν ήξερα τι άλλο να πω

Όταν άρχισε να σκύβει προς το μέρος μου άρχισα να αγχώνομαι.

Έκανα και εγώ ότι και αυτός

Τα χείλι μας ακούμπησαν πολύ λίγο και ένιωσα το χαμόγελο του.

Ύστερα άρχισε να με φιλάει. Δεν ήξερα τι ακριβός έπρεπε να κάνω και απλά προσπάθησα να κάνω ότι και αυτός.

Δάγκωσε το κάτω χείλος μου και άνοιξα λίγο το στόμα μου, η γλώσσα του άρχισε να παίζει με την δική μου.  

Τα χέρια του άρχισαν να περιπλανιούνται στον σώμα μου.

Επικεντρώθηκε στο να χουφτώνει τον κώλο μου…

Τι σκατά…

Νιώθω σαν αντικείμενο αλλά λογικά είναι η ιδέα μου… αυτό που κάνει είναι φυσιολογικό και το κάνουν όλοι οι άνθρωποι. Πρέπει να μου αρέσει…

Απομακρύνθηκα, διακόπτοντας το φιλί

-Σου άρεσε;

Αχ τι ηλίθια ερώτηση!

Αντί να του απαντήσω απλά έγνεψα

Ακολούθησαν μερικά ακόμα φιλιά

-Κυριάκο… πρέπει να πάω να βρώ την κολλητή μου, την έχω αφήσει μόνη της

-Εντάξει. Να βρώ και εγώ την παρέα μου.

Απομακρύνθηκα και άφησα μια ανάσα ανακούφισης.

Κατευθύνθηκα προς την θάλασσα για βρώ την Ελισάβετ.

Την εντόπισα και πήγα προς το μέρος της.

Το περίεργο είναι ότι δεν ήταν μόνη της… ήταν και κάποιος άλλος που από μακριά δεν μπορώ να καταλάβω ποιος είναι.

-Να ‘μαι  και γω… 

-Καλώς την, μου απάντησε η κολλητή μου

Είδα το αγόρι δίπλα της και τον αναγνώρισα. Ήταν ένας που πηγαίνει είναι μια τάξη μεγαλύτερός μας. Κάνει παρέα και με τον Κυριάκο, πάνε μαζί μπάσκετ. Νομίζω ότι τον λένε Τζάκσον… ωραίο παιδί… πολύ ωραίο… μαύρα μαλλιά και καταπράσινα μάτια.

Τυχερή η Ελισάβετ…

-Ελ;

-Ναι