HATA!

O Gece!!

"Bırakkkk!! " diye bağırdım elleri vücudumda dolanırken ama sanki sesim hiç çıkmıyormuş gibi, hiç sesimi duymuyormuş gibi devam etti. Elleri her yerdeydi. Bacaklarimda kalçalarimda..

Kapattım gözlerimi sımsıkı. Çığlık attım var gücümle. Ağzımı kapatti bir anda nefesim kesildi sanki.

Bırakması için elimden geleni yapmıştım ama olmadı iste..
Ne kıyafetlerimi parcalamasına ne bana sahip olmasına ne dayak yememe ne dee ona engel olabildim. Olamadım hayatımı mahvetmesine engel olamadım..

Gözlerimi açtığimda etraf karanlıkti. Gözlerimi zar zor açmıştım. Başım..
Başımdaki ağrı ve zonklama kafamı kopartma isteği uyandırıyordu bende.

Her yerim ağrıyor.

Bacaklarımın arasında ki ıslaklık.. 

Hıçkıra hıçkıra ağlama isteğii..

Allah belanı versin ORHAN FIRAT. ALLAH BELANI VERSIN.

×××××××××××××××××××××××××××

Elimde ki mektupla olduğum yere yığıldım. Hıçkırıklarımı duyamaz baldeyim. O geceyi sanki tekrar..

Tekrar...

"Allah kahretsin senii!Allah belanı versin ŞEREFSİZ. Allah belanı versin!" diye bağirdım hıçkırıklarımın arasında.

Sadece bir an gözlerimi aralayabildim. Çevremde ki meraklı ve endişeli bakışların üzerimde olması daha da ağlama isteğimi arttırıyor.

Tekrar gözlerimi açmaya çalıstım. Ama beceremedim... Gözlerimin önü kapkaranlıktı.

××××××××××××××××××××××××××××

Allahım!

Bu koku? Tanıyorum bu kokuyu. Hemde çok iyi tanıyorum.

O gecenin sebep olduğu 6 ay yüzünden taniyorum.

Gözlerimi açmaya çalıstım. Ama o kadar ağırdı ki göz kapaklarım beceremedim. Sanki bana inadına yapıyorlar.

Zar zor açtım bana inatla ters düşen gözlerimi.

Tam tahmin ettiğim gibi hastanedeydim. Nasil oldu? Kim getirdi?

Kafami sağ tarafa dogru kaldirim baktığımda büyük  bir serumun damarlarima akışını gördüm.

Koskoca hastane odasında  tek başıma..

Allahım bu berbat bir şey!

Kalkmaya çalıştim. Beceremedim!! Etrafa bakmaya başladım. Hemen yatağımın yanında hemşireleri çağırmam için bir düğmenin var olduğunu gördüm. Düğmeye bastım ve şu odaya bir an once birilerinin gelmesi  için dua etmeye başladım.

Neyse ki dualarım kabul oldu ve kapı açıldı.

Iceriye benim boylarda belkide daha kisa, esmet bir kız girdi.

Hafif gülümsedi. Yanima geldi serumu ayarlarken aynı zamanda " daha iyi hissdiyor musunuz? " diye sordu.

" Ahh sadece başım çatlıyor, her yerim agriyor. Neden bilmiyorum. " diyip suratimi astım.

"Bunlar çok normal Kumsal hanım. Kendinizi çok kasmışsiniz vücudunuzun yorgun ve ağrılı olma sebebi bu büyük ihtimalle. Bu gece burada müşade altında kalacaksınız. Size bir takım tahliller yapıldı sonuclarini yarın alıp dokturunuza ulastiracagiz. O gelip size bilgi verecektir." Hem konuşup hem beni muayene eden hemşireye teşekkür mahayetinde gülümsedim. Ve odadan çıktı. 

En son olanlar?
O sesler..
Mektup..
Hepsi beynimde yankılanıyor sanki

Mektup!!!!

Mektup nerde. Insallah birinin eline gecmemistir. Allah kahretsin!!!

××××××××××××××

Doktorlar başımda bos bos konuşuyor. Ya bi susunda benim soruma cevap verin Allah aşkına!

Neyse bityi konusmalari tam kapıya yönelmişlerdi seslendim arkalarından " eşyalarım nerede?"

Hepsi bi anda döndü bana. Oradan hemşıre olduğunu düşündüğüm bir kız dolaba yöneldi. Açtı kapağını "Hepsi burada. Bir şey lazımsa verebilirim" dedi

"Ufak bir kağıt" dedim sessizce. Anlamazca bana baktı.

" Bayıldığım sırada elimde bir zarf vardı o nerede?" Diye sordum.

Dolabın içini karıştırmaya başladı. "Burada" diyip elindeki zarfı kaldırdi.

Hemen elinden çektim aldım zarfı.

Herkes odadan çıktıktan sonra açtim.

Bu ne ya! Tek cümle..

"GERI GELECEĞIM..."