Chapter 6
waahhhh!!!!!!!!!!!!!!!!! first tme kong gwin to! ewan ko kung tama ba ang mga pinagsususulat ko,,hahahaha,,,pure imagination lang ginamit ko dyan.....
wild na ba imagination ko? kababasa yan men,,,hahahaha,,
restricted chapter po itong mababasa nyo
kaya kung below 18 pa kayo, wag nyo na pong tangkaing basahin
pero kung mapili kayo, hala sige, lamatan nyo mga isip nyo,,hahhaha
basta binalaan ko kayo ha
dun sa mga 18 and up! go lang men! enjoy! hahahaha...
sana eh magustuhan nyo ang nakayanan kung isulat. ^_^
BABALA: ang chapter na to ay halos in pure english so get your tissue ready and fasten your seats! ^______^
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Chapter 6
We again rode his car, being a gentleman himself, he supported almost all my weight as we walk towards his car and open the passenger’s door for me. He even fastens my own seatbelt while giving me that taunting smile and unbreakable stare few inches across my faces. After he’s done, he quickly went to the driver’s side and started the car.
Habang nasa daan kami, nakatingin lang ako sa kamay ko na hawak-hawak nya habang sya ay nagdadrive. Hirap na din akong paganahin ang utak ko dahil sa sobrang hilo at kalasingan na siguro na aking natamo. Sa tuwing tinitingnan ko ang kanyang mukha habang sya ay nagdadrive, para bang may liwanag na bumabalot sa kanyang katawan na lalo pang nagpapaganda sa kanyang mukhang may nakakabit na na mga ngiti.
Natauhan lang ako ng bigla kong maalala ang huling katagang binanggit nya sa akin bago kami umalis sa lugar na iyon.
“can we continue this at your place?”
Parang bigla akong sinampal ng pagkalakas-lakas sa mukha ko ng maisip ko kung ano ang nais nyang ipahiwatig.
‘Bat ako napaoo sa kanya ng ganun-ganun nalang? Hindi maaaring mangyari iyong gusto nyang mangyari. Ngayon ko pa lang sya nakita at nakilala at hindi ko pa sya lubos na kakilala. Hindi maaari.’ yan ang pangangatwirang sinabi ng ujtak ko nang matauhan ako.
Hindi ko na pinahalata pa sa kanya ang mga nasa isip ko. Hinayaan ko pa rin syang hawakan at halik-halikan ang kamay ko. Tinutugunan ko nalang sya ng mga ngiti kapag tinitingnan nya ako. Sa labas na ako ng bintana nakatingin ng mga oras na yun. Nasa huwisyo na ulit ang pagkatao ko kahit sa tingin ko nahihilo pa ako. Kakayanin ko to.
