Confessions of the past - Harry Potter Fanfic

Proloog

'WEGWEZEN! VERTREKKEN! NU!'

'Maar moeder..'

'VERDWIJN UIT MIJN OGEN! BLOEDVERRADERS HOREN HIER NIET!'

'Maar moeder.. U.. U begrijpt het niet!' probeer ik nog, maar het heeft geen nut. Als mijn moeder Elizabeth Campbell, iemand weg wil hebben, dan doet ze er alles aan om dat voor elkaar te krijgen.

Ze komt dichterbij. 'Daniëlla Campbell..' zegt ze zachtjes, maar op een enge toon. 'Ik dacht dat ik je goed opgevoed had. Ik dacht, dat je iemand uit ee goede familie zou kiezen.. En nu.. Nu ga je er vandoor met een..' ze had blijkbaar moeite om het woord uit te spreken. 'Een Dreuzel,' zei ik. 'Nou èn? Ik mag zelf bepalen met wie ik omga!'

Ik liep de gang op en wees mijn toverstok naar boven. 'Accio koffer!' zei ik. Mijn koffer kwam aangevlogen. Ik pakte hem op en liep naar de voordeur.

Daar kwamen net Charles en zijn vrouw Rebecca aan. 'Wat ga je doen?' vroeg hij verbaasd. 'Weg.' antwoorde ik. 'En ik kom niet meer terug.'

Ik gaf een blik op Rebecca's buik, die drie keer zo dik was als normaal. 'Vernoem je kinderen niet naar moeder.' zei ik. Charles lachtte. 'Waren we niet van plan. Maar serieus, zusje. Weg?'

'Ja, weg.' zei ik. 'Dat hoorde je toch? En waarom ik weg ga?' Ik deed de voordeur open. 'Ik trek het hier niet langer, met jullie stomme gezeur over Dreuzels.'

'Dus dat is het..' mompelde Charles. Hij keek me woest aan. 'Ik wist het wel! Ik wist het! Daarom sprak je steeds met die jongen af!'

Ik antwoorde niet, maar liep de deur uit. Ik draaide me om en keek nog één keer naar het huis waar ik mijn hele leven gewoond had, waar ik gelukkig geweest was. Dat was nu voorbij.

Misschien zou ik nog gelukkig worden, ooit, op een dag. Wie weet.