Acımdan acımasız konuşmuş olabilirim.Rüzgar bedenimin içinden geçiyor olabilir hissedemiyor olabilirim o meltemi yahut kabayeli. saatlerce aglayasım var kendimi tuttuğum her günün hatırına. Oksijenimin tadı kaçar gibi oldu biraz. Biraz, hic yoktan az biraz yada gözlerinin alabildiği kadar uzağında olmak tek niyetim.Suretim ,sıfatım ellerim, parmaklarım ,saçımın sakalımın her bi teli zorunlu yaşamaya. Göz kapaklarımı kıpırdatmadan yüzüm kırışana, gözlerim kuruyana kadar bakasım var kendi kendime. Şu pişmanlığım ciğerlerime sığmayacak şiddette olsada, kafesi tutsaklar nefes dolusu çıkarta bilirim anca dışarıya. Dışarıda senin gibiler varsa şayet yerimden kımıldarsam da nâmerdim.
