12.30 P.M.
"ยินดีต้อนรับครับ"
เสียงทุ้มใสของชายหนุ่มเจ้าของร้านขายดอกไม้ร้องทัก เมื่อเสียงกระดิ่งที่ติดไว้หน้าประตูดังขึ้น นั่นเป็นสัญญาณว่ามีลูกค้ามาใช้บริการ เขาหยุดจัดช่อดอกไม้ที่ต้องไปส่งช่วงเย็นไว้ แล้วมายิ้มต้อนรับลูกค้าผู้มาใหม่ พอเห็นร่างบางที่คุ้นเคย เขาก็ยิ้มเล็กๆ แอบเหลือบไปมองนาฬิกาบนผนัง
มาเวลาเดิมเหมือนเช่นทุกทีเลยแฮะ
"คะ ครับ"
ชายหนุ่มตัวเล็กในชุดทำงานเรียบร้อย ยืนเกาแก้มตัวเองอย่างงงๆ ใบหน้าสวยก้มมองดอกไม้ภายในร้าน นัยน์ตาเรียวเล็กไล่มองหาดอกไม้ที่ตนต้องการ พลางเม้มปากบางฉ่ำวาวธรรมชาติ เจ้าของร้านมองยิ้มๆ กับท่าทางของเขา คนคนนี้ดูภายนอกเหมือนพวกไม่สุงสิงกับใคร แต่แท้จริงแล้วขี้อายมาก เวลามาซื้อดอกไม้ที่ร้านเขาก็มักจะเกาแก้มตัวเองบ่อยๆ พลางมองดอกไม้ไปด้วย และก็จะ...
"โรสแมรี่ช่อหนึ่งครับ"
สั่งช่อดอกโรสแมรี่
"ได้ครับ จะรับไปเลยหรือว่าให้ไปส่งที่ไหนไหมครับ"
"รอรับครับ"
"นั่งรอด้านนั้นก่อนนะครับ"
เจ้าของร้านผายมือไปทางด้านซ้ายของร้าน เขาจัดเก้าอี้มีพนักพิงไว้สองสามตัวให้ลูกค้า ในกรณีที่ลูกค้าต้องการจะรอรับดอกไม้ไปเลย ร่างเล็กเดินไปทรุดตัวนั่ง เขาไม่ได้ทำอะไรนอกจากมองดอกไม้ในร้านไปพลางๆ เจ้าของร้านเดินไปหยิบดอกโรสแมรี่มาประมาณกำมือหนึึ่ง วางบนกระดาษขนาดเอสี่สีน้ำตาลเข้ม นิ้วเรียวค่อยๆ บรรจงห่อกระดาษโอบล้อมรอบดอกโรสแมรี่สีม่วง จบด้วยการผูกริบบิ้นโบว์จากเชือกป่าน เรียบง่ายแต่ดูมีเสน่ห์ในตัวมัน เหมือนกับร่างเล็กที่นั่งเหม่อระหว่างรอ
"ได้แล้วครับ คุณลูกค้า"
"อะ อ่า ขอบคุณครับ"
คนตัวเล็กยืนเงินเท่าราคาให้กับเจ้าของร้าน ก่อนรับช่อดอกโรสแมรี่มาถือไว้ นัยน์ตารีจ้องมองดอกไม้ในมือ พลันหวนนึกถึงอะไรบางอย่าง ตาเล็กวูบไหวเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะรีบสะบัดหัวไล่ความคิดนั้นออกไป เขากล่าวลาเจ้าของร้าน แล้วเดินออกมาอย่างไหว ทิ้งให้ชายหนุ่มงงกับท่าทางแปลก ๆ ของตน