'Why.' // Ft. Unagize

1

POV Soraya
Als ik de dierentuin inloop zie ik allemaal kinderen naar een bepaald punt rennen. Ik negeer het en loop direct door naar het kleine cafeetje. This best wel akward om alleen in een dierentuin rond te lopen, maar dat maakt niet uit.
Ik neem plaats aan een een tafel en wacht geduldig. Ondertussen haal ik mijn telefoon uit mijn broekzak.
Ik ontgrendel mijn telefoon en open twitter. Ik scroll door wat tweets van een paar uur geleden maar realiseer me dat er niks bijzonders is gebeurd. Mijn vinger schiet naar de home button en dan druk ik mijn telefoon uit. Ik kijk op en een medewerker komt aanlopen.
'Wat kan ik voor u betekenen?' Vraagt ze. Ik denk kort na.
'Doe maar een warme chocomelk.' Zeg ik en knik beleefd. De vrouw loopt weg en ik kijk haar nog kort na. Naast het cafeetje / restaurant zit het olifanten verblijf.
Ik pak mijn camera als ik zie dat de kleinere olifant het water inloopt. Ik lach kort en heb een paar mooie fotos gemaakt. Ik loop terug naar mijn tafel en als ik opkijk dan zie ik dat mijn chocomelk word gebracht.
'Bedankt.' Zeg ik kort en geef haaf het geld aan. Ik sta op en schuif de stoel aan. Dan loop ik rustig met mijn warme chocomelk door het park heen.
-x-
Als ik een uurtje door het park heenloop, hoor ik de speakers.
'Kom naar het hoofdplatform en win tegekke prijzen!' Schreeuwt eruit. Ik denk kort na maar ga er toch maar heen. Wie weet zit er wat leuks tussen.
Als ik aan kom lopen is er al best een publiek. Ik neem plaats bij een bankje en kijk naar de kinderen die al vooraan staan.
Ik kijk op en zie een man het podium oplopen. 'Hallo iedereen!' Schreeuwt hij, maar merkt dat zijn microfoon niet aanstaat. Ik lach kort maar luister weer verder.
'Er zijn vandaag bijzondere gasten!' Gaat hij verder. Mijn aandacht gaat niet meer naar mijn telefoon maar naar het podium.
'En 1 van jullie kan met hun op reis!' Schreeuwt hij. Alle kinderen beginnen keihard te juichen. Alleen de ouders zien het niet helemaal zitten.
'Graag een hartelijk applaus, hier zijn: Gio, Joey, Ties, Nathan en Rayan!' Schreeuwt hij. Alle kinderen juichen geweldig maar ik kijk verward.
'Zei hij nu Rayan..?' Stotter ik verward. Ik sta op en loop naar het podium. En ik schrik kort als ik ze zie opkomen, en inderdaad.. Rayan.
Gio krijgt de microfoon in zijn handen gedrukt. 'Hey' zegt hij kort en alle kinderen gaan al gelijk uit hun dak. Ik lach kort.
'Zal ik maar vertellen wat we gaan doen?' Zegt hij en iedereen begint ja te schreeuwen.
'Oke, oke. 1 van jullie heeft kans om met ons op reis te gaan! Namelijk naaarrrrr..... Spanje! Schreeuwt hij.
Kinderen gaan uit hun dak. Ik knik kort en vind het allemaal wel prima. Hij gaat verder.
'Er gaan meer youtubers mee natuurlijk, maar die konden er vandaag niet bij zijn. Zullen we maar iemand gaan kiezen?' Zegt hij en kijkt naar de rest. Iedereen knikt wel een beetje.
Mijn blik blijft hangen op Rayan, en toen maakte we oogcontact. En niet een oogcontact van 0,2 seconde, maar we bleven elkaar aankijken.
Ik begon te stotteren. Zou hij me nog herkennen?..
'Gio ik heb al iemand.' Zegt Rayan. Gio kijkt verward op.
'N-nu al..?' Stotterd hij. Rayan springt van het podium af en loopt naar me toe. Mijn bloed stijgt naar mijn wangen.
'Wil je met ons mee?' Vraagt hij. Daarna fluisterd hij in mijn oor :'We hebben veel bij te praten.'
Ik stotter kort. 'Z-zijn er geen a-andere mensen die mee willen?' Vraag ik. Iedereen knikt.
'Natuurlijk zijn die er, maar ik wil jou mee.' Zegt hij vastberaden. Ik knik maar, terwijl ik niet realizeer wat er zojuist is gebeurd.
Ik zie dat die ene Gio naar de rest kijkt en maar gewoon knikt.
'Oke! Jij gaat mee.' Zegt hij. Ik word meegetrokken door Rayan en hoor verschillende kinderen huilen.
'Straks komen we terug voor meet en greets!' Zegt Gio snel en met zn alle lopen we het podium af.
-x-
'O-oke, wat is er zojuist gebeurd..?' Stotter ik en kijk iedereen aan. 'Je gaat mee op reis!' Zegt een jongen met een Belgisch accent. Ik zucht en kijk naar Rayan.
'Kennen jullie elkaar?' Vraagt die Gio. Ik knik kort.
'Lang verhaal, bewaar ik wel voor als we in Spanje zijn.' Lach ik kort. Iedereen lacht mee.
'Sor?' Zegt Rayan. 'We hebben veel te bespreken.' Zegt hij. Ik knik en samen lopen we naar een afgelegen plekje.
'Rayan..? Waarom was onze contact weg.' Vraag ik en kijk hem aan. Hij zucht kort. 'Ik weet het niet.' Zucht hij. Maar ik zie aan hem dat hij het wel weet. Ik zucht ook en probeer alles op een rijtje te zetten.
1. Ik zie rayan voor het eerst in zoveel jaar weer.
2. Ik ga gelijk mee naar Spanje.
3. Zou hij nog een vriendin hebben?
'Rayan..?' Vraag ik weer. Hij kijkt op. 'Is het uit met je vriendin?' Vraag ik zonder na te denken. 'Ja. Ze ging vreemd.' Zegt hij kort. Ik denk weer niet na en trek hem in een knuffel. 'Het is oke, daar kan je niks aan doen.' Zeg ik en laat weer los. Hij knikt sufjes. 'Zullen we maar naar de rest gaan en alles regelen?' Vraagt hij. Ik knik.

'Maar Rayan,'
'Ja?'
'Why me.'
-x-
Tun tun tuun. HAHA NEE GRAPJE OKE maar dit is een van mijn nieuwe boeken. Ik heb mijn vorige verwijderd omdat ja die is saai enzo HAHAH oke maar hopelijk vonden jullie het eerste deel leuk. Vergeet vooral niet om te stemmen!