Unrequited Love (currently on-hold)

Chapter 1: First Day

Today’s Monday and my first day of my college life. Yep, finally college na ko. Grabe, kagabi pa ko kinakabahan. Sa sobrang kaba, nakaubos ako ng 2 Hershey bars which is unlike me kasi di ako masyadong mahilig sa chocolates. Ako lang ata di mahilig sa chocos eh.

Anyway, eto ako ngayon. Nagmamadaling nagbibihis dahil medyo na late ako ng gising dahil di ako masyadong nakatulog kagabi. Ganito ba talaga pag freshman? Geez.  Out of the blue, may biglang kumatok.

“Iha? Gising ka na ba?” -??

Ahh, si Manang Lourdes lang pala. Siya ang head care taker dito sa bahay.

“Opo Manang. Bakit po?”

“Bumaba ka na, ready na breakfast mo.” –Manang

“Okay po. I’m coming.”

Buti tapos na rin ako magbihis. Chineck ko yung mga gamit na dadalhin ko at nilagay sa aking shoulder bag. Iphone, handkerchief, wallet, pabango at suklay, CHECK! Okay, so I’m ready to go.

Nagmamadali akong bumaba dahil baka sermonan na naman ako ng Kuya ko kapag—

“What took you so long, Kate? You know I don’t want to go to school late, especially in the first day. When will you ever learn?” –Kuya

Sabi ko na nga ba eh. -____-

“Sorry Kuya. Di kasi ako masyadong nakatulog kagabi eh, alam mo naman siguro na first day ko to bilang college student.”

“*sigh* I know, baby. I’m just teaching you. You know you’re my little princess and—“ –Kuya

“Kuya, I’m not a baby anymore. Don’t worry, I’m working on it.”

“Okay, kumain ka na lang diyan para makaalis na tayo.” –Kuya

Narinig kong tumawa si Manang ng mahina. Hay, etong Kuya ko talaga. Ganyan siya eversince kaya mahal na mahal ko yan. Spoiled ako dyan eh, hihi. Pero minsan nakakairita rin kasi nga binibaby niya parin ako. But when it comes to boys? Daig niya pa ang bodyguard kung makabantay sakin. He’s over protective. Oh well, buti sanay na ko.

Nakita kong tumayo na si Kuya at pumuntang banyo. Amp, tapos na pala siya. Nagmamadali akong kumain at tumayo na rin.

“Ang bilis mo naman ata.” –Kuya

“Eh tapos ka na, tsaka baka malate na rin ako.”

Tumango lang siya at dumiretso na ko sa loob. After a few minutes, lumabas na ko at kinuha ang purse ko.

“Manang, mauna na po kami.”

“O sige mga anak, ingat kayo.” –Manang

Ay, sorry. I forgot to introduce myself. I’m Katie Smith. Fil-Am, 16 and taking up the course of Medicine. Dito na kami lumaki sa Pilipinas. Nag-aaral kami ni Kuya sa Richmond University, ang pinaka-high class na university dito sa Pilipinas. Exclusive for rich kids. Halos mga anak ng sikat at mayaman ang mga nag-aaral dun.  My mom’s a famous model in the US. Kahit may edad na siya, maganda parin siya. She sees to it that she maintains her body. Mukhang taob pa nga ako dun kay mommy eh. My dad’s a world-wide business man. He’s into investments, marketing at kung ano pa tawag mo dun sa mga malalaking companies around the world. Sorry, wala akong masyadong alam when it comes to business and that’s what my brother’s taking. Kester Smith and he’s 2 years older than me. You must be asking why Med’s my course. It’s because of my grandfather. He had a heart problem and eventually died when I was 2. Nung narinig ko yun sa mga magulang ko, sabi ko sa sarili ko na magdodoctor na ko para pag may sakit yung ibang members ng family, ako na mag-gagamot and they won’t die. Yan lagi kong sinasabi sa sarili ko ever since I was young.