Αυτοκρατορία της Ρωσίας, περίοδος Τσάρου Νικολάου Α' των Ρομανόφ 1835.
Η Ναταλία Αντρέεβνα Κοβαλέφσκαγια, γόνος αριστοκρατικής οικογένειας, επισκέπτεται το παλάτι του Τσάρου με σκοπό μια δεξίωση. Ενώ η ίδια καταφέρνει να γίνει αρεστή σε όλους, ένας...
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
Σήμερα η μέρα ήταν γεμάτη με άφθονη δουλειά για τους υπηρέτες, καθώς η δεξίωση του παλατιού πλησίαζε και όλοι έπρεπε να είναι πανέτοιμοι μέχρι εκείνη την ημέρα, και ειδικά οι μάγειροι, ετοιμάζοντας διάφορα γεύματα και διακοσμώντας την αίθουσα της δεξίωσης. Μπορούσα να μυρίσω την ευωδία από τα λαχταριστά τους φαγητά και από τα λουλούδια που πηγαινοέρχονταν στο παλάτι. Από την άλλη, οι γαλαζοαίματες κυρίες δούλευαν κι αυτές πυρετωδώς για να βρουν το τέλειο φόρεμα που θα αναδείκνυε την όμορφη πλευρά τους. Εγώ δεν είχα αποφασίσει ακόμα τι θα φορέσω, κι οι καμαριέρες μου επέμεναν να διαλέξω ένα φόρεμα από αυτά που είχαν ράψει οι μόδιστροι του παλατιού για την δεξίωση.
Στον κήπο όπου ήμουν με τον κύριο Αντρέι, ήταν όμορφα και ήσυχα. Κανείς δεν μιλούσε δυνατά, λόγω της καλής συμπεριφοράς που ήταν απαραίτητη στο παλάτι. Όμως, μια δυνατή και βροντερή φωνή, σκέπασε όλους τους μικρούς ήχους που ακούγονταν από διάφορα σημεία του κήπου.
«Προσοχή» άκουσα έναν άνδρα να φωνάζει και πριν προλάβω να γυρίσω προς το μέρος της φωνής, είχα πέσει κάτω ανάσκελα, με έναν άνδρα από πάνω μου να ανασαίνει βαριά και να μου ζητάει συγγνώμη. Μόλις άνοιξα τα μάτια μου από την απότομη αυτή του κίνηση, οι ματιές μας διασταυρώθηκαν. Τα γαλάζια του φουρτουνιασμένα μάτια εξερευνούσαν το γεμάτο απορία πρόσωπό μου. Οι ξανθές ατίθασες τούφες του, έπεφταν στο μέτωπο του νεαρού άνδρα, και τα χείλη του σχημάτιζαν ένα ψιθυριστό «συγγνώμη», που όμως δεν ήταν αρκετό για αυτήν την κατάσταση που δημιούργησε. Όταν βρήκα τη λογική μου, τον έσπρωξα από πάνω μου καθώς φαινόταν αρκετά σοκαρισμένος και σαστισμένος για να φύγει από πάνω μου, κι εκείνος σηκώθηκε και μου προσέφερε το χέρι του για να με βοηθήσει.
«Με συγχωρείτε, ο μικρός μου αδερφός προσπαθεί να μάθει τοξοβολία, και παραλίγο να γίνεται ο στόχος του» απάντησε στα χιλιάδες ερωτήματα που έβραζαν μέσα μου για αυτήν την αναιδέστατη πράξη, αλλά ακόμα κι αυτή η δικαιολογία, ήταν ανίκανη να ξεπλύνει το σκάνδαλο που θα γινόταν σε λιγότερο από μια ώρα.
