Sana ako pa rin.. Ako na lang. Ako na lang ulit.. </3
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Naglalakad ako ngayon papunta sa Office ng Organization namin.
As usual, nakatingin na naman lahat ng mata sa akin.
Hindi sa pagyayabang pero may itsura kasi ako.
Fine, lahat ng tao may itsura. =_______=
Maganda kasi ako. :) Ayan, much better.
Ako nga pala si Arriane Mae Dela Cruz, 17 years old, 3rd year college, BS Accountacy student sa *tooooot* University.
Sa wakas, nandito na ko sa office namin. Walang tao, as usual, late na naman sila. May usapan pa man din kami na may meeting kami ngayon.
*tok*tok*tok*
"Oh, Arriane, ang aga mo ha. "
"OMG. Ang gwapo talaga niya." ako lang nakarinig nun. Hahaha.
"May sinasabi ka, Arriane."
"Ah, ang sabi ko lagi naman akong maaga eh."
"Sabagay. What's new. Hahaha. :)" OMG. Ang kanyang killer smile, gusto ko na ata himatayin. Hahahaha. XDD
Nakalimutan ko, siya nga pala si Ethan Jace Villanueva. Same age, course, at malamang same school. =)))
Grabe, ang gwapo niya talaga. Katulad ko, lagi din napapatingin ang lahat kapag nakikita siya. Kaya nga bagay na bagay kami eh. :''>
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
At ayun, nagsidatingan na yung mga ka-org namin.
Nagstart na yung meeting.
*tick tock*tick tock*
After an hour, natapos din naman yung meeting.
Nagsilabasan na yung mga ka-org namin at kami na lang ni Ethan yung natira.
"Arriane, alam kong break na kayo ng boyfriend mo. Condolence nga pala."
"Baliw ka talaga Ethan. Condolence ka diyan. Hahaha. :)"
Oo, totoo yun, kabrebreak lang ni Mike, yung boyfriend ko for 3 years.
Imagine that, ganun na kami katagal pero naghiwalay pa din kami.
Nung unang taon namin, sweet siya, malambing, caring pero hindi ko alam, habang tumatagal nagiging cold na siya, sinasaktan niya ako lagi.
Hindi naman physical abuse pero verbal abuse. Mas masakit kaya yun kesa sa physical abuse.
Kasi ang sugat sa katawan mabilis maghilom, pero ang sugat sa puso inaabot ng matagal na panahon bago tuluyang maghilom.
Ang sakit sakit ng mga sinabi niya sa akin, kung ano ano pa ang binibintang niya.
Tiniis ko yun for 2 years dahil nga mahal na mahal ko siya, pero hindi ko din kinaya, kaya nakipagbreak na ao sa kanya.
At ngayong malaya na ako, pwede na kami ni Ethan. Hahaha. XDD
"Hmmm. Arriane, pwede ba akong manligaw. :)"
:'''''''>
Hindi agad nagsink in sa utak ko yun.
