the jacket.

Κεφάλαιο 1

22 Νοεμβρίου 2016.

Σήμερα ήταν τα δέκαταέκτα γενέθλια της Eunjae και από ότι φαίνεται θα τα περνούσε πάλι μόνη της, όπως κάθε άλλη χρονιά. Ο λόγος που η Eunjae περνούσε μόνη της τα γενέθλια της κάθε χρόνο, είναι επειδή η γονείς της απλά δεν ενδιαφέρονται.

Όταν λέω πως δεν ενδιαφέρονται εννοώ πως απλά την είχαν διώξει από το σπίτι σε μικρή ηλικία και ζούσε στους δρόομους μέχρι που μάζεψε τα λεφτά της, δουλεύοντας από δική της θέληση σε ένα εργοστάσιο, και αγόρασε δικό της διαμέρισμα στο Anyang της Κορέας.

11:00 ΜΜ

Διάβασε η Eunjae στο ρολόι της κουζίνας της. Εφόοσον δεν είχε τίποτα να κάνει αποφάσισε να πάει στην ταράτσα του κτηρίου. Φόρεσε ένα μεγάλο φούτερ, το μαύρο κολάν της και τα αθλητικά της και βγήκε από το διαμέρισμα της μετά από ότι κλείδωσε.

Ανέβηκε από τις σκάλες μέχρι που έφτασε στην πόρτα είσοδου για την ταράτσα. Πέρασε μέσα από αυτήν την πόρτα και χαιρετήθηκε από τον παγωμένο αέρα και το κρύο κλίμα του Anyang.

Αποφάσισε να καθίσει στην γωνία του κτηρίου [Όπως στην εικόνα πάνω]. Έτριψε τις δύο παλάμες της μεταξύ τους για να ζεσταθεί.

Ακόμα κι αν φορούσε ένα μεγάλο φούτερ, το κρύο έσπαγε στο σώμα της. Καθόταν εκει πάνω για αρκετή ώρα, παγωμένη και μουδιασμένη από το κρύο.

"Κρυώνεις, σωστά;"

Η Eunjae άκουσε μια φωνή, που προφανώς απευθυνόταν σε εκείνη. Γύρισε το κεφάλι της και χαιρετήθηκε από έναν νεαρό, κοντά στην ηλικία της, κάποιον που δεν είχε ξαναδεί ποτέ στην πολυκατοικία.

"Ναι, λίγο." απάντησε η Eunjae και χασκογέλασε ντροπαλά. Ο νεαρός ήρθε να κάτσει δίπλα της. Έβγαλε την ζακέτα του
από το σώμα του και την τοποθέτησε στους ώμους της Eunjae.

Τα μάτια της Eunjae ορθάνοιξαν από έκπληξη. "Μπορείς να την κρατήσεις." είπε ο νεαρός κοιτώντας τον μαύρο ουρανό, ο οποίος είχε γεμίσει πια με αστρέρια.

Η Eunjae κοκκίνισε και χαμογέλασε ντροπαλά. "Ευχαριστώ." του είπε. "Ποιο είναι το ονομά σου;" ρώτησε το αγόρι.

"Lee Eunjae. Το δικό σου;" ρώτησε το κορίτσι. "Kwon Soonyoung. Μόλις μετακόμισα εδώ πέρα." της είπε και της χαμογέλασε τρυφερά.

"Γιατί καθόσουν μόνη σου πριν έρθω;" ρώτησε ο Soonyoung. "Απλά βαριόμουν. Είπα, μιας και είναι τα γενέθλια μου, να ανέβω πάνω να δω τα αστέρια." του απάντησε.

"Λοιπόν. Εφόσον είσαι μόνη σου τέτοια πολύτιμη μέρα, θα σε συνοδεύσω και θα δούμε μαζί τα αστέρια." είπε το αγόρι στην Eunjae.

Η Eunjae συμφώνησε και κοίταξαν και οι δύο τον ουρανό. Καθώς τον κοίταζαν, το κορίτσι γύρισε και παρατήρησε καλύτερα τα χαρακτηριστικά του προσώπου του Soonyoung.

Κατάξανθα, πιθανότατα βαμμένα μαλλιά, μυτερά μάτια και έντονες γωνίες. Ψηλά ζυγωματικά και ροζ λεπτά χείλια. Η μύτη του είχε τρομερή λεπτομέρεια. Ήταν ολόισια.

Τελικά, θα περάσω ωραία τα γενέθλια μου, σκέφτηκε η Eunjae και κοίταξε ξανά τον ουρανό.