COMEBACK 1: Monique and Ryan (Completed)

Part 13

"Ryan?!" Sabay naming halos pasigaw na sabi ni Anne.

"Hi, love." Nakangiti niyang sabi at nakatingin sakin.

"Gising kana? Gising kana nga. Tatawagin ko na sila!" Kitang kita kay Anne yung excitement tuwa na nararamdaman niya.

"Ryan. Okay ka lang ba? Kamusta pakiramdam mo?" Tanong ko sa kanya.

"I'm fine. Don't worry." Sabi niya ng nakangiti.

Pero hindi padin ako mapalagay. Is he really okay? How about side effects baka meron. Kailangan niya pang magpaconsult para mapanatag talaga yung loob ko. Kasi yung pagtawag niya ng love? That's too fast, baka hallucination or what.

"I'm glad you survived. Don't do that again. You scared me." Mahina kong sabi.

"Sorry." Iniabot naman niya yung kamay niya sakin at hinawakan ko iyon. "Babawi ako, I mean it. Just trust me once more. Kahit last chance na 'to Monique." Sabi niya in a serious tone.

Tumango naman ako at teary eyed. Kasi masaya ako. Ngayon ko nasasabing masaya talaga ako. Despite of all the struggles and hindrances between us, we are still going back to each other.

"Thank you."

Naabutan naman kaming nakangiti sa isa't isa at magka holding hands ng mga kaibigan namin. Aalisin ko na sana yung kamay ko pero mas hinawakan pa niya iyon ng mabuti. Jayvee is here Ryan. He's here! Gusto kong sabihin sa kanya pero huli na.

"Tss. Pinag- alala mo kami grabe ka." Sabi ni Karen at kunwaring nagtatampo.

Kaya natawa naman kami.

"Palakas kana Ryan ha. Wag mo ng uulitin yun." JM

"Oo nga banned na mga gamot sa unit mo! Itatapon ko lahat!" Nangigigil na sabi ni Jayvee pero biro lang din naman.

"Opo. Hindi na po mauulit." Sabi ni Ryan

"Talagang hindi na noh. Babantayan ka namin! Tutal samin ka na ulit diba?" France

"Kung tatanggapin niyo pa ko." Tugon niya.

"Eh ikaw lang naman yung umaalis." Anne

"Hala nag sorry nako sa inyo, diba bati niyo nako?" Nakangisi niya pang tanong.

"Magpagaling ka muna. Pag nadischarge kana, sige samin kana ulit." Sabi ko.

"Oo nga, deal yan ha." Jenny

"Fine. fine. Mahal na mahal niyo talaga ako." Ryan

"Oo nalang." Sagot ni Jayvee.

Masaya lang kaming nagkwentuhan at nagbiruan buong gabi. Nag- stay kami overnight dito sa hospital. Kasya naman kami nung nagsiksikan kaya okay lang. Sabi kasi ng doctor pwede na daw siya ma- discharge ngayong araw.

"Uy Ry, Libre mo naman kami." JM

"Oo nga, gutom na kami eh." Jayvee

"Sus kayo nga yung mga may business dyan eh. Nga pala dun nalang tayo sa bagong bukas mong coffee shop Jayvee." Ryan

"Oo nga Jayvee! Manlibre ka naman ng breakfast." Karen

"Bat ako na ngayon? Dapat si Ryan eh." Jayvee

"Uy grabe ka di mo man lang pinag- off duty si Tristan." Jenny

"Miss nadin natin si Tristan, kaya tara na." France

Napailing nalang si Jayvee. Never niya pa kaming tinanggihan kaya sigurado akong papayag siya.

"Sige na nga." Sagot niya at excited na kaming pumunta sa coffee shop na pagmamay- ari ni Jayvee

Pumasok na kami ng coffee shop ng hawakan ni Ryan yung kamay ko.

Aaminin kong hindi ako sanay na ganito kami pero masarap sa pakiramdam. Hindi ko tuloy maiwasang hindi ngumiti.

"Nikky, kagabi pa kita gustong makausap ng tayong dalawa lang." Natatawa niyang sabi.

"Bakit ano bang sasabihin mo?" I bit my lower lip. Kasi di ko mapigilang hindi ngumiti. Wala naman siyang ginagawa pero feeling ko nagba- blush ako.

"You look pretty." Sabi niya habang hindi natitinag sa titig niya sakin habang may matamis na ngiti.

"Binobola mo ko. Tara na nga." Iniwas ko yung mukha ko kasi para akong baliw sa pagngiti.

"You look prettier when you blush." Sabi pa niya ulit kaya tuluyan nakong tumalikod. "So don't blush to just anyone, dapat sa akin lang." Bulong niya sakin habang nakaback hug.

I feel loved, I feel secured, I feel complete and that's because of him. Because of my man named Ryan.