Üşengeç -Bir ara final yazmayı umuyorum.-

10.bölüm-Yeniden Sahte

Multimedia:Özgür

Yolda düz bir şekilde yürümeye çalışırken Özgür'ün sırtıma atlamasıyla ikimiz de yere yuvarlandık ve kahkahalarla gülmeye başladık. Ne kadar süre yolun ortasında durup güldüğümüzü bilmiyorum. Ancak sonrasında beni kendi evlerine sürüklemesine izin verdim. Eve gitmek istemiyordum. Babamın kırmızılaşmış anlamsız bakan gözlerini, zayıf bedenini görmek istemiyordum. Duvardaki bize uzak kalmış gülümseyip birbirine sarılan aile resmini,tavandaki renkli yıldızları görmek istemiyordum. Nesrin teyzenin kapıyı açmasıyla bizi azarlamaya başlaması bir oldu ne kadar uğraşsamda kahkahalarımı durduramıyordum. Raşit Amca uyumuş olmalıydı ve uyanırsa hiç iyi olmazdı. Kime ait olduğunu çıkartamadığım bir el hem gülmemem için ağzımı kapatıyor hem de kahve içirmeye çalışıyordu. Kahve içtikten sonra düşüncelerim ve beynimdeki sızı biraz daha netleşti. Her zamanki gibi Özgür' ün yatağı bana hazırlanmıştı. Bedenimi yavaşça yatağa bakarken Selin'in sözleri aklımdan çıkmıyordu. Şu an ona sarılmayıne kadar da çok isterdim. Yanımda olmasını ve hiç yanımdan gitmemesini... Onun yerine her zamanki gibi Özgür Nesrin teyzenin gitmesiyle yer yatağından çıkmış ve yanıma yatmıştı. Koca gövdesiyle tüm yatağı kaplıyordu ve resmen duvara yapışık bir haldeydim. Neysek i göz kapaklarım kapanmak için gerektiğinden çok daha fazla hevesliydi. Depodan çıkışımı Selin' in bakışlarını ve Özgür'ü arayışımı kafamda birkaç kez yaşarken uykuya dalmıştım.

Sabah bel boşluğumda müthiş bir acıyla uyandım. Ah, orada yaram vardı ve yanımda horuldamaya devam eden yaratık dirsek atmıştı. Onu yataktan iterek uyanmasını sağladım. Gözlerini birkac saniye açık tuttuktan sonra uykusuna kaldığı yerden devam etti. Umursamadan dolabına doğru ilerledim. Yakışıklı bir çocuktu ve barda çalışmaya başlamadan önceye kadar iyi bir fiziği vardı. Üstümde emanet gibi durmayacak birkaç parça buldum ve odandan çıkmadan önce pek de sert olmayan tekmeler atmayı unutmadım. Sonunda uyandığında hızlıca bir şeyler atıştırıp çıktık. Motorun anahtarlarını elinden alınca arkaya binmek zorunda kaldı. Doğruca okuluma doğru sürdüm. Motordan inip gideceğim sırada Özgür beni kendine çekip sarıldı.

"Özlemişim kardeşim... Hiç arayıp sormadın be hayırsız!"

Büyük ve içten bir şekilde gülümseyip omuzuna vurdum.

"Akşam görüşürüz"

Bahçeden içeri girdiğim zaman herkes bana bakıyormuş gibi hissettim. Kafamı yerden kaldırdım,yüzümdeki ifadesizliği sildim ve yeniden kocaman gülümsedim. Mutluyumuş gibi davranmaya ve rol yapmaya uzun bir aradan sonra devam ettim.