Tutun Bana

Gece

Hayatımın en tuhaf gecesini yaşıyordum. Öylece duruyor, ne yapmam gerektiğini düşünüyordum.
Çalan telefonumu bile zorlukla duyabildim.
Oda arkadaşım Fatma merak ettiği için  aramıştı.
"Kızım nerdesin kapılar kapatılıyor."
Biraz uzaklaşıp kısık sesle konuşmaya çalıştım.

"Ben gelemiyorum. Neler oldu bir bilsen!"

"Ne demek gelemiyorum? Nerdesin? İyimisin? Çabuk anlat!"

"Evet iyiyim. Bu gün sana bahsettiğim adam var ya onun evindeyim. Yarın gelince anlatırım."

"Ne! Sen aklını mı kaçırdın? Adam ya sapıksa! Tanımadığın birinin  evinde ne arıyorsun. Çabuk gel yetişirsin belki."

"Sanırım bu mümkün değil."

Biraz durdu  ve bombayı patlattı.

"Peki imza ne olacak?"

İste bu gerçekten büyük sorundu. Eğer imza atmazsam yurtta kalmadığından sabah annemlerin haberi olacaktı ve bu sonum olurdu.

"Sen yardımcı olamaz mısın?"

Sesimi mümkün olduğunca sevimli çıkarmaya çalışıyordum.

"Kızım cilveleri yanındaki adama yap bana sökmez!"

İşe yaramamıştı. Sert çıkmayı denedim.
Yaa! Anlamıyor musun ? gerçekten zor durumdayım. Nasıl arkadaşım sen. Yetişmem mümkün değil diyorum.  Yardım et işte!"

Hiç cevap vermiyordu.
Son kozumu oynadım bende.

"Söz. Gelince ne istersen yaparım."

Biraz bekleyerek konuştu.

"Ne istersem mi?"

Düştüm bir kere.

"Evet."

"Tamam tamam ben hallederim. Söz verdin bak ne istersem..."

Fatma'ya verdiğim açık çek yüzünden başım çok ağrıyacağa benziyordu. Telefonu kapatırken, çaresiz onayladım.

Salona döndüğümde Özgür ü sızmış olarak görmeyi beklemiyordum. Tam bunun benim için daha iyi olduğunu düşünüyordum ki. Zavallı adam  toparlanamadan kusmaya başladı.
Oldum olası hassas olan bünyem sayesinde bende ona eşlik etmekte gecikmedim.

Kendimi toplamayı başardığımda salon belli bir süre kullanılmaz hale gelmişti.
Bir plan yapmalıydım. Bu adamı berbat durumda bırakamazdım.  Onu kanepeden kaldırarak odasına götürecek, üzerini değiştirmesini sağlayıp yatağına yatıracaktım. Ama nasıl?
Uyandırmaya çalıştım ama hiç tepki vermiyordu. Tekrar denedim.
"Beni rahat bırak!" diye bağırdı.

İyi ki inatçı biriyim. Çabuk pes etmem. Zorla da olsa onu kaldırmayı başardım.   Sorularıma  cevap veriyordu.

"Yatak odan nerede?"

Kolunun altına girerek, gösterdiği tarafa doğru yürümesine yardım ediyordum.

Odaya girer girmez banyoya girip elini yüzünü yıkadı.

Döndüğünde yarı çıplak bir halde yatağa oturdu. Hiç bu kadar utandığımı hatırlamıyordum.

Hemen çekmeceleri kurcalayıp, giyebileceği birşeyler buldum
Ona bakmamaya çalışarak, uzattığım çamaşırları giyip, yatağına uzanırken, bir ara bana bakıp konuştu.

"Teşekkür ederim..."