Sabah gözlerini yatağında açtı Jennie. Başı öyle ağrıyordu ki. Sesini çıkarmadı ama yine ve yine acısını gizledi.
Yan tarafına baktığında yatağının boş olduğunu görmesi ile iliklerine kadar üşüdüğünü hissetti. Temmuz ayında üşümüştü Jennie. Çünkü onu sarmalayan kişi yanında değildi.
'acaba yanında kim var?' Jennie'nin aklına takılan tek soru bu olmuştu son günlerde. Taeyong onu aldatıyor olabilir miydi? Jennie bu ihtimali aklına getirmek bile istemiyordu. Çünkü bu durumu düşünmek bile kalbine kalıcı yaralar bırakıyordu.
"Ne ara bu hale geldik?" Jennie titreyen sesi ile mırıldandı. Cidden anlamıyordu. Taeyong ona deli gibi aşıkken bu durumda olmaları canını acıtıyordu.
Telefonu aklına geldi Taeyong'u arayacak ve bu geceyi telafi edecekti. Daha güzel bir masa ile onu bekleyecekti Jennie.
Bu sefer umutluydu. Eski hallerine döneceklerdi.
Jennie fark etmese de onu batağa sürükleyen şey umuduydu.
.
.
.
»end of chapter six»
ŞİMDİ OKUDUĞUN
𝐡𝐨𝐦𝐞
Short Story[𝐥𝐞𝐞 𝐭𝐚𝐞𝐲𝐨𝐧𝐠. 𝐤𝐢𝐦 𝐣𝐞𝐧𝐧𝐢𝐞. 𝐤𝐢𝐦 𝐡𝐚𝐧𝐛𝐢𝐧] "artık taeyong her gece masayı hazırladı ve jennie'nin dönmesini bekledi." .tamamlandı.
