Gözlerini yumdu ve damlaların aşağı kaymasına izin verdi Jennie.
Pişmandı..aptal gibi geleceğini umduğu için pişmandı.
O gece Jennie masayı dağıtmadı.
İçki şişelerinin odluğu masaya da gitmedi.
O gece Jennie ayakkabılarını bile giymeden sokağa attı kendini.
Temiz havanın iyi geleceğini düşündü sadece. Ama bu kendini kandırmaktan başka bir şeye yaramamıştı.
Acıyı hala hissediyordu çünkü...
Issız ve soğuk sokaklarda ilerledi, ona soğuk gelen sokaklar..
üşüyordu ve ağlamak istiyordu.
Ama kalbindeki yaraların sızısı gülümsetmiyordu ve ağlamasına bile engel oluyordu.
Karşıdan gelen kişi Jennie'yi o halde görünce ne yapacağını bilemedi. Hanbin kızın bu haline anlam vermeden ona bakıyordu.
"JENNİE!" kıza doğru koşarken bağırdı aynı zamanda.
Uzun zamandır görüşmüyorlardı ve hanbin kızı bu halde görmeyi beklemiyordu.
"h-hanbin.." Jennie kısık ses ile mırıldandı ve ona gelen adama sabitledi bakışlarını. Gücü tükenmişti.
Daha fazla dayanamadan bedeni sert bir şekilde yer ile buluştu.
Hanbin ise korku içinde kıza bağırdı ve hızla yanına gidip kucakladı.
Onu seviyordu hanbin ve sırf sevdiği adam ile mutlu olması için kendini kötü hissetmemesi için Jennie'ye olan hislerini saklamıştı.
Kızın bu halini gördüğünde Jennie'yi asla bırakmamayı diledi.
O Jennie'yi daha mutlu edebilirdi.
.
.
.
»end of chapter eight»
ŞİMDİ OKUDUĞUN
𝐡𝐨𝐦𝐞
Short Story[𝐥𝐞𝐞 𝐭𝐚𝐞𝐲𝐨𝐧𝐠. 𝐤𝐢𝐦 𝐣𝐞𝐧𝐧𝐢𝐞. 𝐤𝐢𝐦 𝐡𝐚𝐧𝐛𝐢𝐧] "artık taeyong her gece masayı hazırladı ve jennie'nin dönmesini bekledi." .tamamlandı.
