𝐡𝐨𝐦𝐞

»第十の

Gözlerini açtığında kendi odasında olduğunu gördü Jennie. Ne ara buraya geldiğini bile bilmiyordu.Tek hatırladığı sokak da karşılaştığı Hanbin'di.

Hemen sehpada duran telefonuna uzandı.

Taeyong'un sesini duymaya ihtiyacı vardı.

Her şeyden çok ona ihtiyacı vardı.

Telefonda hızla rehbere girdi ve Taeyong'un numarasını buldu.

Numarayı hızla tuşladı ve telefonu kulağına koyup açmasını bekledi.

Bir kaç çalışta açılmıştı.

Jennie bir anlığına gülümsedi.

"Alo, Kimsiniz?"

duyduğu kadın sesi ile Jennie ne yapacağını bilemedi.

düşündüğü şey gerçekleşmişti.

Jennie cevap bile veremeden öylece durdu.

Boğazına kocaman bir yumru oturmuştu.

En sonunda karşı taraf telefonu kapadığında Jennie boş boş karşısında duvara bakmakla yetindi. Hareket etme yetisini kaybetmiş gibi hissediyordu. Kalbi felç olmuş ve bütün vücudunu engelliyordu sanki.

"Ben bunu hak etmedim..." sessizce fısıldadı Jennie.

"Sadece aptal bir aşık oldum ve haddinden fazla sevdim..." tekrar kısık ses ile konuştu.

"Artık seni Beklemyeceğim Taeyong..."

Ayağa kalktı.

Aklında tek bir şey vardı..

ve onu yapacaktı...

.

.

.

»end of chapter ten»

not//

çok sövmeyin..seviyorum sizi...