Burada, ailem ile birlikte yaşıyorum bu kocaman evde. Her zaman bana karşı anlayışlı oldular. Sanırım tek çocuk olmamın da bunda büyük bir etkisi var, ancak hiçbir zaman anlam veremediğim, beni tedirgin eden bir titreme var. Belki saçma gelecek ancak bu yüzden düzenli olarak doktora gider tetkiklerimi yaptırırım. Gerçi hiçbir sorun çıkmadı şükürler olsun ama, bilmiyorum çok garip bir his var hep. Aslında biraz da anlam kazandırabiliriz çünkü ailem çok geç çocuk sahibi olmuş ve benden sonra da başka evlat sahibi olamamışlar. Annem her zaman ''büyüdüğün zaman neden böyle davrandığımızı öğreneceksin, daha anlaman için çok erken diyor''. Bende annem gibi akıllı, iyi, anlayışlı ve arkadaş gibi bir anne olmak istiyorum. Ve tabii babacım da çok ayrıdır. Ondan bahsetmediğime bakmayın, sanırım onun kızı olduğum için bende çok bahsetmek sevdiklerimden...
+Melek sana bir zarf geldi bir tanem.
Ben alırım anneciğim teşekkürler. Kimdenmiş peki üzerinde bir bilgi yok!.
+O zaman önce ben incelesem çok iyi olur canım. Hemen verir misin. Bu tarz konularda ne kadar hassas olduğumuzu biliyorsun tatlım. Sen güzel, zeki ve babanın biricik kızısın.
Anlıyorum anneciğim ancak ben büyüdüm ve kendi sorunlarımla bizzat ilgilenmek istiyorum, babamın işi sebebiyle de olsa sonuçta bu gelen her ne ise bizzat bana geldi. Sizden ricam ...
+Melek bu konuyu daha önce konuşmuştuk babacığım ve anlaştığımızı sanıyordum.
Özür dilerim baba...
Söylediğim gibi sevdiklerimden bahsetmeyi sevmem ancak babam... Babamın yeri çok farklıdır bende, asla ona karşı gelemem. Bu korktuğum için değil, onu sevdiğim, işine, çabalarına ve tabii ki bana olan sevgisine saygı duyduğum için. Annem her ne kadar gizli veya tedirgin edici konularda katı olsa da onu sakinleştirebiliyorum ancak babam sadece bakarak bile buz dağlarını eritiyor, sanki özel bir güç beni kilitliyor. Ve bu durumlarda çok garip ancak gözlerim hep yaşarır, bu duygusallıktan değil, elimde olmadan sapır sapır gözyaşı dökerim. Bunları sizlere neden mi anlattım ve anlatıyorum...
Daha asıl konuya geçmedik ancak size bir sır vereyim mi?
Ben aslında bir hayvanım, ben ''Aslanım''...
YOU ARE READING
Kaplumbağaydı Aslan
Non-FictionBirkaç cümle ve bir rüyadan öteye geçmeyen bir kabustu her şey. Uyanıp bir bardak su içiyor ve yüzünü yıkıyorsun geçiyor. Ta ki o yeşil, yaşlı mı yaşlı gözleri görüp, o gözlerin içinde tanıştığım diğer ''BEN'' ile... Gerçeklik payına tuz serpilmiş h...