After All

PROLOGO

Wala pa ring nagbago sa lugar na ito. Maliban lamang sa mga nadagdag na establistamyento sa pinakacentro ng bayan.

Nagpakawala ako ng malalim na buntunghininga ng malapit na kami sa bahay na titirhan namin habang nagbabakasyon dito.

"Nandito na tayo. Home sweet home. Makalipas ang ilang taon nakabalik din tayo dito." Usal ng kapatid kong panganay na si Fier.

Hindi ako umimik at hinayaan silang mag-usap-usap ng tatlo ko pang kapatid. Kung ako kasi ang tatanungin hindi ko na gugustuhing bumalik pa dito kahit kailan. Ang bahay na ito ay naglalaman ng mga alaalang hindi ko na gustong balikan.

Pero what should i do? My siblings wanted this so bad. And i have all the sources to make it our own legally.

"Hoy, Ate, why so tahimik? Ganyan mo ba talaga kaayaw bumalik dito?" My younger sister nagged me as i stand at one corner watching them wander around the whole house.

"Alam mo kung anong sagot sa tanong mo na yan Rhian." Sagot ko ng walang kalatoy-latoy.

"Ate you know naman kung bakit namin to ipinaglalaban di ba? Mama wants this, and besides dito tayo sa bahay na ito lumaki. Tsaka pinaplano naman nila kuya na iparenovate yung ibang parte while ipepreserve naman yung iba."

"Wala akong pakialam kung anong balak niyong gawin sa bahay na ito. Tapos na ako sa parte kong pagbili nito at ipangalan kay mama. That's the only thing that matters to me." Balewala kong sagot.

"If that's what you say." Biglang singit naman ng ate naming si Cesareen. "Magready na lang kayo dahil i'm sure anytime soon magsisidatingan na ang mga bisitang hindi natin inaasahan." Payo nya pa na may malaking ngisi.

"We know you can handle them Ate Cesa." Ngising sabi naman ng bunso naming si Marcus.

"But our dear sister Amira here can put them in their right places and let them stay there." Nakangisi ding sagot nya sabay akbay pa sa akin. Hindi ako nagkomento ng kahit ano dahil totoo yun. I am a bitch when i want to.

Pasalamat sila at wala ako sa mood makipagbanter sa knila ngayon at wala din si mama dahil nakakapag-usap sila ng ganyan. We don't wanna let our mother know how cruel and heartless we are when we want to be one.

I shrugged her of me and roll my eyeballs at them. They all looked at me with expectant eyes even kuya Fier who is silently eyeing on us. They want me to just shut my ass while having a talk with those people.

"What? Don't expect me to be nice to the people who belittled me and my mother. They don't deserve it."

"Atleast be civil. Tsaka hindi lang ikaw ang ganyan ang pakiramdam. Lahat tayo ganyan." Gagad ni Kuya.

"If they will behave and be nice then i can be civil gaya ng gusto nyo. Huwag lang akong makakarinig ng kahit anong makakapag painit ng ulo ko or else they will all receive my wrath. Understand?" Kalmado kong sagot. "Now Chef Marcus and Cesa prepare the foods. You don't want to welcome the visitors without anything to offer, hindi ba?" I said and walked to the front door dahil nakakarinig na ako ng ilang mga tinig mula doon.

"Jeez. Bakit ba ang tigas ng babaeng yan. Kung bakit kasi walang lalakeng nakakatagal diyan e." Rinig ko pang reklamo ni Marcus.

"Because no man is enough for me Marcus." Malamig kong sabi na alam kong rinig nila.