SEN BENİM NEFESİMSİN

SBN/1🎈

Evet..İlk bölüm geldi. Umarım begenirsiniz. Vee.. Işte başlıyoruz..

Iyi okumalar..

Şirketten çıktıktan sonra arabama binip, çalıştırdım.
Günün verdiği yorgunluğu bir an önce üzerimden atmak istiyordum. Bugün gerçekten zor geçmişti.

Evin yanına geldiğimde arabayı biraz yavaşlattım ve direksiyonu bahçeye doğru kırdım.

Arabadan inerken karşımda gördüğüm kişiyle gülümsedim.

"Nasılsın Tarık abi"
"Iyiyim Aylin kızım. Sen nasılsın?"
"Iyiyim bende. Ama çok yorgunum. Biraz dinlenmeye ihtiyacım var."diyerek yanından ayrıldım.

Ben kendimi bildim bileli Tarık abi bizimle çalışıyordu. O da beni kızı gibi severdi zaten.

Ben hiçbir zaman evimizde çalışanları hizmetçi olarak görmedim. Hepsi bizim ailenin bir parçasıydı bana göre.

Çantamdan anahtarı çıkardım ve kapıyı açtım.

Benim içeriye girmemle Sevgi abla hemen mutfaktan çıkıp yanıma geldi.

"Hoşgeldin kızım."diyerek samimi bir şekilde gülümsedi.

Sevgi abla aramıza yaklaşık 5 yıl önce katılmıştı. Ama dediğim gibi kimseyi hizmetçi olarak görmediğim için onlarında bana karşı böyle samimi davranmalarını istiyordum.

Ben hiçbir zaman kendini büyük gören, kendinden büyük kişilere bile kendine 'hanım' dedirten biri olmamıştım. Böyle davrananları da hep kınamışımdır. (Tabi bu sadece benim yaş sınırımdakiler için geçerli.)

Salona girdiğimde henüz kimsenin evde olmadığını gördüm. Babamın şirkette olduğunu biliyordum ama abimi şirkette görmemiştim. Annem de şuan evde değildi.

Bir işi vardır diye düşünerek hızlı bir şekilde merdivenleri çıkıp odama girdim.

Ilk olarak tabiki de ayakkabılarımı çıkarttım. Bu topuklularla yürümek gerçekten çok zor.

Topuklularla yürümeyi tabiki biliyorum ama bilmem, bu işin zorluğunu değiştirmiyor.

Dolabımın kapağını açtım ve üzerimdekilerden kurtulmak için ne giymem gerektiğini düşünmeye başladım.

Gri renkli tişört ve bir jean alıp dolabı kapattım. Üzerimdeki siyah elbiseyi hızla çıkartıp diğerlerini giydim.

Masamın üzerindeki siyah tokayı alıp, saçımı acele bir topuz yaparak topladım. Yüzümde çok fazla makyaj yoktu. O yüzden temizlemeye ihtiyaç duymayarak kendimi direk yatağa attım. Telefonumu sessize alarak birinin beni arayarak rahatsız etmesini tamamen engellemiş oldum.

Gözlerim bugünün yorgunluğuyla kapanırken tabiki de onlara engel olmadım.

•●•●•

"Uyandırsak mı acaba?"
"Bilmem nasıl tepki verir ki?"

Yanımdaki sesler beni uyandırırken bir yandan da bu seslerin kime ait olduğunu anlamaya çalışıyordum.

Sesin kime ait olduğunu algıladığımda hemen gözlerimi açtım ve karşımdaki ikiliye baktım.

Benim uyandığımı görünce ikiside gülümsedi.

"Ahsen! Ne işin var senin burada?"
Şaşkınlıktan ne diyeceğimi bilememiştim.

"Ay manyağa bak. Ne işin var senin burada diyor. Insan hoşgeldin der. Hiç sevinmedin herhalde"