Vallahi ben de bilmiyorum ama biraz kapsamlı bir şekilde düşününce ufaktan bazı ihtimaller açık vermeye başlıyor. Mesela bendeki bu hiçbir şey yapmak istememe olayı yapsam da olmayacağını düşündüğüm için kaynaklanıyor. Ya da yapamayacağımı bildiğimden. Ya da yapmak için deli gibi üşendiğimdendir. Belki de elimde patlayacağındandır. Nereden başlıyacağımı bilemediğim içindir. Nasıl yapacağımı bilemediğimdendir. Kendime güvenmediğimdendir.
Ya da işte her şeyden umudu kesmişimdir sadece uyumak istiyorumdur.
Ama şunu bilin ki: yapmanız gereken ne ise size ufakta olsa mutlaka bir yararı vardır. Bir zararı yok. Bunu bilerek hareket etmemiz gerek aslında. He tabii bir de dozunda yaşamak yapmak lazım her şeyi. Nasıl uykunun yemek yemenin doğru olan belirli aralıkları dozları varsa..
Okul okuyan bir öğrenci için ders çalışmak istememek. Işe giden biri için yorgunluktan bıkmak. Kilolu olan biri için zayıflamanın zorluğu. Erken kalkan biri için istediği kadar uyuyamamak... Bunlar en basit örnekler. Halbuki 1 saat ders çalışsan, uyusan, yürüyüş yapsan, daha da erken yatsan..
Her şeye ufak bir çözümden başlasak? Zor olmayabilir. Eğer birileri bunu yapabiliyorsa bizim de yapabilmemiz gerek. Kimse için değil. Sadece kendimiz için.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ufak Dokunuşlar
Non-FictionSadece bazen içimden gelen en ufak bir öneriyi, tebessümü, çözümü, umudu, gücü: benim gibi somurtkan, dik kafalı, umutsuz arkadaşlara, aslında elimizden bir şeyler gelebileceğini hatırlatmak ve belki de kendileri gibi düşünen insanlar olduğunu bilme...
