Β. C. 1

197 42 91
                                    

Μπήκα αργά μέσα στο διαμέρισμα αφήνοντας ένα χασμουρητό να ξεφύγει από τα χείλη μου.

Είμαι τυχερή που σπουδάζω εδώ. Τα δωμάτια όλων είναι σαν μικρά διαμερίσματα. Καλά όχι όλων... Μόνο αυτών που είναι οικονομικά βολεμένοι.

Το μόνο κακό είναι ότι τα κρεβάτια είναι στο ίδιο μέρος.

«Ρόμπερτ!»

Φώναξα με το ένα χέρι να είναι ακόμα πάνω στο πόμολο της εξώπορτας και ας την είχα κλείσει.

«Ναι μαρμελάδα μου;»

Είπε κοροϊδευτικά μέσα από το μπάνιο.

Ήξερα πως δεν έπρεπε να μιλήσω με την γιαγιά μου σε ανοιχτή ακρόαση καθώς εκείνος ήταν μέσα στο σπίτι.

Απλά δεν έπρεπε.

Προχώρησα έως το μπάνιο για να τον βρω να παρατηρεί με ενδιαφέρον ένα ξυραφάκι.

Το δικό μου ξυραφάκι.

«Να ρωτήσω τι κάνεις ή δεν χρειάζεται;»

Εκείνος με κοίταξε μέσα από τον καθρέφτη χαμογελώντας.

«Ξέρω ότι σε κατά τρώει η περιέργεια, οπότε ρώτα.»

Ψωνάρα. Δεν με κατά τρώει η περιέργεια απλά αναρωτιέμαι τι είχε σκαρφιστεί πάλι το κουκούτσι που είχε για εγκέφαλο.

«Τι κάνεις με το ξυραφάκι μου;»

Στήριξα την πλάτη μου πάνω στην πόρτα παρατηρώντας τον εξεταστικά.

«Προσπαθώ να καταλάβω γιατί έχεις ένα. Δεν σε έχω δει να το χρησιμοποιείς και ποτέ, ενώ εγώ χρησιμοποιώ το δικό μου σχεδόν κάθε μέρα.»

Τώρα να του εξηγήσω ή όχι;

«Ρόμπερτ επειδή δεν με έχεις δει να το χρησιμοποιώ δεν σημαίνει ότι δεν το χρησιμοποιώ. Απλά... Το χρειάζομαι για σημεία τα οποία δεν μπορώ να έχω ανοιχτή την πόρτα καθώς τα ξυρίζω.»

Στο τέλος είχα μπερδέψει τα λόγια μου καθώς το βλέμμα του είχε αλλάξει από απορημένο σε πονηρό.

Δεν με σύμφερε τελικά να μιλήσω.

«Την επόμενη φορά να την κρατήσεις ανοιχτή για να μάθω.»

Είπε πλησιάζοντας με,  χαμογελώντας σαρδόνια.

Μου θύμιζε καρχαρία όποτε το έκανε αυτό.

Με μια γκριμάτσα γύρισα το κεφάλι μου από την άλλη και χρησιμοποιώντας την παλάμη μου έδιωξα το κεφάλι του πιο μακριά από εκεί που είχε φτάσει. Δηλαδή κάτι εκατοστά μακριά από το δικό μου.

B-Sucker {TYS17} Where stories live. Discover now