အရမ္းလွပတဲ့..အိ္မ္ဝုိင္းက်ယ္ႀကီးထဲကုိ..အနီရဲရဲ
ျပဳိင္ကားေလး..ဆူညံစြာေမာင္းဝင္လာသည္..က်ီ.......
တံခါးကုိ..ဝုန္းခနဲဖြင့္ကာ...ေျခတံ႐ွည္႐ွည္မ်ားကအိမ္ႀကီးထဲကုိ..လ်င္ျမန္သြက္လက္စြာဝင္လာသည္..
ဝင္လာသည့္ႏွင့္တျပဳိက္နက္..အိမ္႐ွိအလုပ္သမားမ်ားေခါင္းကုိလုံးဝေမာ့မၾကည့္ရဲၾက..
အိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီးတစ္ေယာက္သာ..အနားကပ္ကာ...
"ျပန္ေရာက္ၿပီလား..သခင္ေလး.."
"ခင္မ်ားတုိ႔..သူေဌးဘယ္မွာလဲ..႐ုံးကုိသြားခဲ့ၿပီ
႐ုံးမွာမ႐ွိဘူး..""ဟုတ္..အေပၚ..အိပ္ခန္းထဲမွာပါ..သူေဌးေလး
ခုနမွျပန္ေရာက္ပါတယ္...မ်က္ႏွာခ်က္ခ်င္းတင္းကာ...
အေပၚထပ္သုိ႔ခပ္ျမန္ျမန္တက္သြားၿပီ..ဝင္ေနက်
အခန္းေလးဆီ..တံခါးေခါက္စရာမလုိပဲ..ဝင္သြားေတာ့....မွန္နံရံမွတဆင့္..အျပင္ဘက္ေငးေနတဲ့...
လူတစ္ေယာက္..."ခင္မ်ား..ဘယ္လုိလုပ္လုိက္တာလဲ..အုိဆယ္ဟြန္း...!!"
"အုိ..ကေလး..ဘယ္တုန္းကဘယ္ေရာက္တာတုန္း...ကားသံမၾကားပါလား??"
လိမ္ေနတာ..ဒီေလာက္ဆူညံေနတဲ့ကားသံကုိမၾကားဘူးဆုိကတည္းက..ခင္မ်ားလိမ္ေနတာ..အုိဆယ္ဟြန္း....
"ခင္မ်ားလမ္းေၾကာင္းမလြဲနဲ႔..ခင္မ်ားကုိေမးေနတာ..ယြန္းနာ..ကုိဘယ္လုိလုပ္လုိက္တာလဲ?"
"ကေလး...ကလည္း..ကုိယ့္ဘာလုပ္မိလုိ႔လဲ"
"ခင္မ်ား..ယြန္းနာ..ကုိအလုပ္ကထုတ္ပစ္လုိက္တာေလ..."
"ေအာ္..အဲဒါက..ကုိယ့္တစ္ေယာက္သေဘာမဟုတ္ပါဘူး...ဝန္ထမ္းေတြက..သူပုိက္ဆံံအလြဲသုံးစားလုပ္တာ..သက္ေသျပလုိ႔ထုတ္လုိက္တာေလ....."
"မဟုတ္ဘူး...ယြန္းနာက..အာ့လုိ႔လူမ်ဴ ိးမဟုတ္ဘူးအုိဆယ္ဟြန္း..ၿပီးေတာ့..က်ေတာ္နဲ႔သူနဲ႔ဘာမွမပတ္သတ္ဘူး...ခင္မ်ားဘာလုိမယုံရတာလဲ..."
YOU ARE READING
First.... [Completed]
Fanfiction#SEHUN #CHANYEOL #KAI ChanHun ChanKai (Zawgyi-Unicode)