[OS/SF] It's you (HopeGa/Gahope)

Rosemary (2) [Hopega]

ยามเย็นใจกลางกรุงนิวยอร์กมีผู้คนพลุ่กพล่านทุกทางเท้าสร้างความลำบากให้แก่ร่างสูงอย่างมาก เขาต้องเดินหิ้วถุงใส่ของสดที่เพิ่งไปซื้อจากห้างใกล้คอนโด ฯ เต็มสองมือคนเดียว ในใจทำได้แค่ด่าเพื่อนตัวดีที่เอาเรื่องงานมาอ้าง เพื่อจะได้ไม่ต้องมาเดินเบียดเสียดกับคนนับร้อยบนถนน
ในยามนี้จะไม่ให้มีอุบัติเหตุเกิดขึ้นคงยาก จู่ ๆ เจ้าถุงใส่ผักก็ชนกับร่างของหญิงสาวคนหนึ่งที่เดินผ่าน เขาก้มหัวขอโทษเธอแทบทันที ความลนลานส่งผลให้ถุงในมืออีกข้างกระแทกเข่าของชายร่างท้วมที่เดินมาจากข้างหลังอย่างจัง ต้องขอโทษซ้ายทีขวาทีสลับกัน โชคดีที่ทั้งคู่ไม่ติดใจอะไร เพราะรู้ว่าเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นได้

"ซอกกี้ ๆ"

พักหายใจรวบรวมสติใหม่ได้ไม่นานก็มีเสียงแหบแห้งที่แสนคุ้นเคยเรียก 'จองโฮซอก' ให้หันมาสนใจ คนที่เรียกเขาเป็นหญิงวัยกลางคนร่างท้วม เธอสวมชุดกระโปรงยาวปิดตาตุ่ม ผมหยิกสีทองมัดรวบเป็นมวยเรียบร้อย เธอคือ 'ป้ามาธา' เจ้าของร้านดอกไม้ที่เขามาซื้อประจำ

"มีอะไรครับ ป้ามาธา"

สาวร่างท้วมท่าทางใจดีไม่ตอบคำถาม เธอจูงมือของโฮซอกให้เดินตามเข้ามาภายในร้าน ทางเดินที่กว้างขวางพอให้ลูกค้าเดินสวนกันได้ทำให้ของในมือเขาไม่ชนกับถังดอกไม้ที่วางเต็มสองข้างทาง ป้ามาธาหยุดลงตรงหน้าช่อดอกไม้ที่เขามองแวบเดียวก็จำได้ทันทีว่าคือดอกอะไร ก้านยาวประดับด้วยใบเรียวเล็กสีเขียวเข้มตัดกับดอกเล็ก ๆ สีม่วงสด กลิ่นหอมจาง ๆ ชวนน่าหลงใหล บางทีสามารถนำมาประกอบอาหารได้ เสน่ห์ที่ไม่ได้มีแค่กลิ่นและสรรพคุณนานัปการ ยังมีความหมายของมันที่ทำให้เขาสนใจ...ความทรงจำกับคนที่เรารัก และอยากให้เขาจดจำไม่มีวันลืม

โรแมนติกดีเนอะ ดอกโรสแมรี่เนี่ย

"พอดีคนส่งดอกไม้ของป้าเพิ่งมาส่งดอกโรสแมรี่เมื่อกี้ พอป้าเห็นซอกกี้ก็เลยรีบเรียก ป้าเห็นเราชอบซื้อเลยอยากเอาดอกใหม่ ๆ สด ๆ ให้ไปประดับห้อง"