Birinci Bölüm (Rüyadayım)
Sıcak bir yaz günü caddede yürürken kafasındaki düşünce çemberlerinden teğetler oluşturuyordu. Neyi yanlış yapıyorum diye geçmişi gözden geçirirken cebinden sigarasını çıkardı. Sıcakta nefes almak imkansızdı. Sigaranın renkli tarafındaki yuvarlağa baş parmağı ve işaret parmağı ile bastırarak "çıt" sesini duyacak kadar kulağına yaklaştırdığı sigarayı hemen yaktı. Derin bir nefes alarak mentol kokusunu hissederek hem yürüdü hemde kesişen teğetleri kesişim noktasından birleştirmeye başladı. Olmuyordu. Yapamıyordu. Vazgeçti ve sonra sakin bir kafa ile çözerim diyerek soğuk sigarasını içmeye devam etti.
Şeyhadil mezarlığının önünden geçip otobüs durağına yürüdü. Durak şehir itfaiye müdürlüğünün hemen önünde olduğundan günlük sporlarını yapan ifaiye erlerini bir süre seyretti. Hemen eve gidip kendini yatağa atmak istedi. Durakta otobüs beklerken bir rüzgar ne kadar naylon poşet kağıt varsa havalandırarak önüne koydu. Küçük bir gidabın içindeydi. Duyduğunu sandığı ses kendisine bir şeyler söylüyordu. Michelangelo'nun "Creation of Adam" (https://www.michelangelo-gallery.org/Creation-Of-Adam-1510.html) tablosunu hatırladı. Adem'in yaratılışını düşündü. Nasıl bir bilinçle dünyayı algılayacağını teğet noktalarına yerleştirirken bir anda düşünceleri kayboldu.
Bu beklediğim işaret diye düşündü. Rüzgar çabuk bir şekilde geldiği gibi gitti. Gelen otobüse hızla atlıyarak
üçüncü koltuğa oturdu. Bu tesadüf olamazdı iki oyunu bitirmişti üçüncü oyunu oynayamamıştı. Birden yanında oturan kızı farketti. Ne demişti oyunkurucu üçüncü oyunu yanlız oynamayacaksın. O anda kendine geldi. Özel yapılmış koltuktan kalkamadı. Bir dakika sonra geçmişteki kendisi vücuduna dolarken her şeyi hatırlamaya başlamıştı. 2017'den dönmüştü.
Birden aç olduğunu hissetti. Bu makine kendisini acıktırmıştı. Bu nasıl bir duygu diye düşündü. Zaman hiç geçmediği halde 2017'de bir yıl yaşamış ve geri dömüştü. Saati hala 12:31 ve tarih 13 şubat tı.
Odadaki kameradan kendisini seyreden kişilerin varlığından habersizdi.
-Tekrar gidebilirim. Dedi.
O anda ışıklar söndü. Evin kapısı açıldı. İçeri girenler silahlarını kendisine doğrultmuş vaziyette beklerken Semih içeri girdi.
-Yakalayın! Hemen serumu verin diye bağirdı. Boynundan giren iğneyi hiseedebildi sadece...
Semih hemen toplanmalarını söyledi. Bu tam bir başarısızlık oldu. Yeni deney bir hafta sonra bu sefer sorun istemiyorum. Şunu depoya kaldırmadan önce İÇKP'yi güncelleyin dedi.
Ben Adem benim hikayem de böyle başladı. Ama bu rüyadan çıkamıyordu. Her taraf karardı. Tarih:2317 :-)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Başlangıç ve Bitiş
RandomOnlar mağaralarında üç yüz yıl kaldılar. buna dokuz daha eklediler.(Kehf :18/25) Bu metafor pek anlaşılamadı sanıyorum.