A Confusion Between Pain And Happiness

Stress

Jheana's POV

Nandito ako sa kwarto ko nag mumukmok at nag kukulong. 2 taon na ang nakalipas ngunit ganon pa rin ang sakit na nararamdaman ko. Hanggang ngayon hindi siya mawala sa isip ko, Hanggang ngayon siya pa din. Hanggang ngayon mahal ko pa din siya. Hanggang ngayon hindi ko pa rin matanggap na tapos na kami,na wala na ako sa buhay niya.

Kasalukuyang naka sandal ako kay Leah at umiiyak. Bukod kasi sa Kuya ko siya lang ang nasasandalan at natatakbuhan ko tuwing may problema ako. Laking pasasalamat ko dahil nagging kaibigan ko siya. 
Siya si Leah Anne Tuazon, 16 years old mas matanda siya sakin ng 1 year. Pero kaklase ko lang siya dahil advance akong nag aral.

"Hanggang kailan ka ba iiyak ng iiyak diyan?  Wake up  jhea dalawang taon na! " pangangaral niya saakin

"h-hindi ko talaga kaya puks, ang h-hirap"*snip* may pag sinok kong sabi sakanya.

"Pero puks look at your self. You are beautiful, you dont deserve this. " mahinahong sabi niya at hinimas ang likod ko.

"Kung kaya ko lang edi sana wala na tong sakit na to. Kung alam ko lang kung pano matatanggal tong sakit na to, edi sana noon ko pa ginawa" mahinahong sabi ko sabay ng pag tulong luha mula sa mga mata ko.

"Shh tahan na, makakaya mo din yan. Makakahanap ka din ng tamang tao para sayo, baka hindi nga talaga kayo para sa isa't isa.Dahil kung kayo talaga sa huli kayo lang"

Sa totoo lang may punto siya dun. Napaisip ako sa sinabi niya, tama siya dapat tigilan ko na to. At ipakita sakanya na nandiyan man siya o wala tutuloy ko ang buhay ko. Papatunayan ko ang sarili ko sakanya.

"Puks tama ka dapat itigil ko na to" sabi ko at pinunasan ang mga luha sa mata ko. Tumayo ako mula sa pag sandal sa kanya.

Agad akong dumiretso sa banyo upang maligo at mag ayos pag tapos ay yayayain ko si leah sa mall upang bumili ng bagong damit. Tamang tama dahil sa susunod na linggo ay pasukan na.

"Oh bakit nag aayos ka diyan? " pagtatakang tanong ni leah.

"Sasamahan moko bibili tayong damit" sabi ko habang nakangiti.

"Hays oo na basta you'll treat me" sabi niya ng may ngisi sa kanyang labi.

"Kuya Edie! "Tawag ko sa driver namin.
"Bakit po?"Tanong niya ng nakangiti at parang gulat dahil lumabas na ako ng kwarto at may halong ngiti na sa aking mga labi.
"Pwede mo po ba kaming ihatid sa mall? " Tanong ko habang naka puppy eyes
"Oo naman po Ms.Jhea" Sagot niya na may halong ngiti.

--------------M A L L-------------

Agad kaming dumiretso sa Oxygen yun kasi ang isa sa paborito kong brand ng damit.

Habang tinitignan ang mga damit ay may nakita akong dress na bulaklakan simple lang siya pero ang lakas ng dating niya.

Akmang kukunin ko na ito pero may ulupong sa harap kong naunahan ako sa pag kuha.

Nag katinginan kami at tinaasan ko siya ng kilay.

"Excuse me?  Ako ang unang nakakita dito sa dress. So mind to give it me.? " may halong pag kainis na sabi ko

"Nauna ka lang makakita pero nauna akong makuha" May halong pang aasar na sabi niya

"What Don't tell me bakla ka at makikipag agawan ka pa talaga sakin dito sa dress na to? "

"Hoy Ms. Who ever you are sa gwapo kong to napag kamalan mo kong bakla?  Baka gusto mong halikan kita" Pang aasar na sabi niya at biglang lumapit sakin.

"Bastos ka lumayo layo ka nga saking impakto ka!! " pasigaw kong sabi.

Sobrang lakas ata ng pag kakasigaw ko at nag tinginan samin ang mga tao sa loob ng store at nilapitan kami ng isang sales lady.

"Ma'am,Sir may problema po ba dito? " Tanong niya saamin.

"ETO KASI EH"sabay naming sabi at pareho kaming nakaturo sa isa't isa.

"ANONG AKO? IKAW KAYA" sabay nanaman ulit naming sabi

Hayss naiirita na ako dito sa lalaking ito ah.

"Tigilan mo nga pag gaya sakin"Sabi ko at tinarayan siya.

"Hindi kita ginagaya ikaw gumagaya sakin" Halata na din ang inis sa pag kakasabi niya.

"Omgg what is happening here? "Pag iinarteng sabi ni leah

"Ayan oh ako nauna dun sa dress" sabi ko

"Anong ikaw?  Ako unang nakakuha" sabi nung ulupong

"Hep tama na"pag awat ni leah

"Ahm ms meron pa ba kayong stock nitong dress? ' Tanong ni Leah sa sales lady

"Ma'am wala na po  isa lang po kasi yan, masyadong unique yung dress na yan hand made po kasi yan" pag papaliwanag ng sales lady.

Agad tumayo ang ulupong at pumuntang cashier at---binayaran niya na yung dress.

"Hoy akin yan! " sabi ko sakanya

"Sayo?  Sorry ms. Nabayaran ko na. "

Aktong lalabas na siya ng store pero huminto siya at tumingin sakin.

" Sa susunod kasi Ms. Wag ka ng tumanga kunin mo na agad para hindi ka nauunahan" sabi niya at kinindatan ako.

"Aba ang kapal ng muka mong loko ka" sabi ko pero hindi ko alam kung narinig niya dahil tuluyan na siyang umalis.

Haynako shutang gala panira ng araw iyong ulupong na yon.