De Honger Spelen met een andere afloop

20~ Eigennaardige huisgenoot

Het water van het riviertje klotst tegen mijn benen. Ik heb mijn broekspijpen op getrokken tot net onder mijn knieën en wacht met een geheven drietand verwachtingsvol op een vis. Ik sta zo stil mogelijk in het water. Vanuit mij ooghoek zie ik een glimmende vis rustig door de rivier zwemmen. Ik wacht geduldig af en sla toe wanneer hij vlak voor mijn voeten zwemt. Trots hef ik de drietand met de doorboorde vis omhoog. Rachel zit op de kant bloemetjes te vlechten en klapt voorzichtig in haar handen, zonder haar bloemenkrans te breken. Ik baan me een weg terug naar de kant en trek me op de kant. Ik trek de vis van mijn drietand en leg hem in het gras. Ik duw mijn drietand onder water en veeg het bloed van het wapen af. Ik leg de drietand naast de vis neer en rits mijn jas open. Ik haal het snel in elkaar geflanste verband van mijn arm wond en bekijk de schade. De mijn huid is rood en geïrriteerd. In het midden van de wond is mijn huid zelfs roze. Ik bijt mijn tanden op elkaar wanneer de wind tegen mijn wond aan komt. Ik dompel het stukje stof dat ik als verband gebruikte in het water en was mijn bloed er van af. Ik wring het water eruit en druppel er wat jodium op. Dan druk ik het verband er weer tegen aan en knoop het vast. Ik wind blaast tegen mijn blote armen en ik trek zo snel mogelijk mijn jas weer aan. Ik kijk samen met Rachel naar de zon die achter de berg onder gaat. De zon is net verdwenen wanneer de temperatuur opeens 10 graden daalt. Onmiddellijk krijg ik kippenvel op mijn armen en benen. Ik sta op en raap de vis en mijn drietand van de grond. Ik geef een klein tikje op Rachel schouder als teken dat ik naar de grot vertrek. Rachel volgt mijn voorbeeld en pakt haar geplukte bloemen op. Ik kruip door de kleine ingang en settel me in de hoek. In het licht van de maan dat door de kieren heen spijbelt. Ik doe mijn rugzak op mijn rug en leun er tegen aan. Ik ontleed de vis terwijl Rachel met de vuurstenen uit de grot een klein vuurtje probeert te maken. Ik snijd de vis in stukjes en rijg ze op 2 stokken . Rachel heeft een klein vuurtje gemaakt en neemt de stokken van mij over. Zwijgend kijk ik toe hoe Rachel de stokken langzaam rond draait. Ik staar in de vlammen tot ik moet knipperen. Zonder op te kijken rijkt ze mij een stok aan. Ik pak hem aan en eet de vis van de stok af. Dan word onze stilt onderbroken door gekraak. Ik schrik en houd mijn adem in. Ik kijk bang naar de opening. Het gekraak komt dichterbij. Rachel duwt zichzelf helemaal plat tegen de muur en ik maak me heel klein. Dan zien we de boosdoener. Een klein wit konijntje komt door de opening naar binnen hupsen. Ik laat een opgeluchte zucht ontsnappen en kijk naar Rachel. Ze glimlacht en kijkt me aan. Ik kijk naar het konijntje. Ze grote zwarte ogen kijken Rachel en mijn stuk voor stuk aan. Alsof hij ons aan het observeren is. Dan begint Rachel te giechelen. Ik begin zacht te lachen. We waren net doodsbang voor een ontschuldig konijntje. Samen lachen we en kijken naar het konijn. Dan horen we gegrom. We stoppen met lachen en kijken naar het konijn. Zijn zwarte ogen zijn rood en hij gromt.Konijnen grommen niet ! Ik pak voorzichtig mijn drietand op. Het konijn kruipt naar voren. Hij groeit binnen 2 seconden uit tot een konijn ter grote van een beer. Hij spert zijn bek open en laat zijn scherpe tanden aan ons zien. Achter mijn rug om geef ik Rachel snel mijn mes. Ik kijk naar het beer-konijn ding en geef het de naam ' Beerijn'. Mijn ogen schieten even om hoog en vinden de zijne. Dat was te veel. De Beerijn schiet naar voren en zijn tanden in mijn schoenzool. Ik gil. De Beerijn rent naar achter en slaat de ingang van de grot kapot. Ik wordt de grot uit gesleurd. Mijn handen schaven over de stenen vloer wanneer de Beerijn mij met zich mee trekt. Ik spartel met mijn handen om ergens grip te krijg. De Beerijn sleurt met de gras vlakte op en tilt me aan mijn schoen de lucht ik. Dit is mijn einde. Ik wordt zo opgegeten door een Beerijn. Maar in plaats van mij op te smikkelen schud de Beerijn mij in het rond. Dan laat hij me los. Ik vlieg door de lucht en beland met een plons in het water. Ik houd met mijn rechterhand mijn drietand stevig vast. Ik zwem naar het water oppervlak en prost het uit. Ik zuig mijn longen vol met lucht en probeer met 1 hand in evenwicht te blijven. Ik hoor een gil. Rachel komt met een plons naast mij in het water terecht. Ik trek haar met mijn vrije hand naar boven. Ik spuugt een straaltje water uit haar mond en knippert flink met haar ogen. Ik zwem naar de kant toe en trek haar op de kant. Ik draai me om en kijk naar de Beerijn. De Beerijn staart mij aan. Zijn ogen verkleuren van rood naar zwart en de Beerijn krimpt naar zijn normale maat. Dan hupst het kleine witte konijntje de grot in en is de Beerijn uit ons zichtveld onttrokken. Met een verbaasde blik speel k het tafereel opnieuw af in mijn hoofd. Konijntje wordt Beerijn. Beerijn gooit Rachel en mij in het water. Beerijn wordt weer konijn. Ik zet het op een rijtje en zoek een oplossing. Opeens heb ik het. '' hij wilde ons niet opeten. We zaten alleen in zijn huis'' roept ik uit. Rachel gezicht klaart op en ze lacht naar mij. Dan verdwijnt haar glimlach en knijpt ze haar ogen tot spleetje. Ik volg naar ogen naar de stenen muur die dit gebied afsluit. Ze wijst. '' daar is nog een soort ingang'' Ik knijp mijn ogen ook dicht en veer op wanneer ik zie dat ze gelijk heeft. Ik gris mijn drietand van de grond en ren naar de opening. Ik ga tussen de opening in de twee muren in staan en kijk een bos in. Ik gebaar de nog steeds zittende Rachel en ze komt naar me toen rennen. '' in een bos ben je veel beter beschut dan hier. Zullen we daar heen gaan'' vraag ik aan haar. Ze knikt. De loop door de opening door met Rachel op mijn hielen. Ik loop tussen de bomen door en spring over struikjes heen. Ik kijk omhoog en zie hoe het grote blader dak de zonneschijn tegenhoudt. We nemen na een tijdje pauze bij een groepje bomen. Ik glijd langs een boomstam omlaag en ga achter een struikje zitten. Rachel doet hetzelfde. Ik zit stil en luister naar de geluiden om mij heen. Ik leg een vinger op mijn lippen en Rachel begrijpt de hint. Ik luister zie vogels in het rond fladderen en hagedissen op de bomen klimmen. Dit is een grote voedselbron voor ons. Hopelijk niet voor andere.