Bana Saflığı Öğret

1.bölüm

Yüzüme vuran tatlı bir meltemle uyanmıştım. Mavi gözlerim solmuştu resmen ... yatak denemez ama yattığım yerden kalktım kırık aynaya bakarak saçlarımı taradım ve üstüme ilk gördüğüm şeyi giyip aşağıya indim .ahşap merdiven sanki ağlıyordu gıcırtıdan ...
Salona girdiğimde kapıda şarap şişeleri karşıladı beni . Babam içen ayyaşın tekiydi ...hergün içer anneme ve Bana vururdu. Evet vücudumda hala morluklar var . Daha 7 yaşımda saf bir kızdım ...ama kaderim ve hayatım diken gibi batıyordu bana ....
Etrafa bakınırken omuzuma bir el değdi. Bu ablam dı.Yüzüme bakarak "ne yapıyorsun sahra ? "Dedi ."abla karnım aç !" Dedim evet karnım açtı ne yapayım ki ...."sert gözlerle bana baktı "annem para bırakmadı ,babam olan it herifte her gün içiyor biliyorsun değilmi sahra ? "Başımı korkuyla sallayıp "evet asya abla ."sözlerine devam etti "açlığa dayanmalısın hatta açlığa değil her acıya dayanmalısın yoksa kaybedersin anladın mı? " yere bakan gözlerimle "evet anladım ."soğuk bir gülmüş teselli amaçlı bana baktı .Bende tam tersi içten bir sırıtışla karşılık verdim.ablam "ben şimdi gidiyorum anneme yardım etmeye evden bir yere ayrılma anlaştıkmı ?"
Kafamı evet dercesine salladım .beş altı dakika sonra asya ablam üstüne siyah kapşonlu bir şey alıp çıktı evden ... Evet evde yalnızım ve karnım açlıktan kramplar giriyordu... ah yemek yemem lazım ...mutfağa gittim ve kileri açtım gördüğüm şey ise kuru soğan ve kuflenmiş ekmekti. Ne yapmalıydım ki ? Aç aç durup ölümünü bekliyeyim ? Dışarı çıkmam lazımdı .Evet bakkallardan ekmek çakmak benim yegane ustalığımdı ! İçimden "ablam çok kuralcı ...dışarı çıksam ne olacak ki? Dışarı çıkalım bakalım ."
Dışarı çıktım . Ayağıma büyük gelen terliklerle yürümek acayip zor . Allahım acı bana diyordum içimden ..
Tenhalara girdim issiz bir yer . Evden çok uzaklaştım ,ablam bunu öğrenince kesin bana sopa vuracak dı.
Ama ne yapayım açtım . Bir kaldırıma oturup ağlamaya başladım .bagrarak "açım ışte açım yemek yemek istiyorum ! " ordan bir ses "gerçekten acmısın ? " etrafıma bakındım önümde bir adam duruyordu .yirmi yaşlarında bir adam . "Evet açım "dedim. Adam yan yan gülüyordu ..anlamadım değişikti ."gel benle sana yemek vereyim ,sıcak çorba icersin ."cocukluk ışte hemen inandım ."ah gercekten mi? Sen çok iyi birisin abi ."
"Evet gerçekten ."kolumdan tutup götürdü bir eve . Evi küçük tü .bir yere oturdum .dediği gibi bir tabak çorba verdi bana .çorba sanki kaç diyordu ,okadar acıydı ki ama yinede açlığa katlanamazdım .

Yemeği yemiştim . Karnım doydu evet şükürler olsun .abi 'nin yanına gidip "teşekkürler ,ben artık gitmeliyim."
Yan bir sırıtış la cevap verdi "hey gel biraz oyun oynayalım ,sevmez misin oyun oynamayı ? "Sorusuna yanıt olarak "evet çok severim !" Kolundan tutup bir odaya görürdü .bu gün benim saflığımı kaybettiğim gün du . Odada kendimi çok çok tuhaf hissettim .karanlıktı herşey artık karanlık .insanlara artık güvenim kalmadı .okadar masum değiller aynı anda artık bende masum değilim....

Uyandığımda elbisem kan olmuştu. İlk defa bu kadar kan görmüştüm .
Kendimi yorgun ve kirli hissettim .
O adamla tanıştığımız kaldırımda buldum kendimi . Ordan çığlık atarcasına bir ses "Sahra! Sahraa! Nerdesin ?! " bu ses asya ablama aitti .
'Burdayım' demek isterdim ama boğazım kurumuştu .zaten bağırmama gerek yoktu .ablam hemen geldi yanıma . Korku dolu gözlerle baktı bana titriyen ses tonuyla "sa. ...sahra ne oldu ..sana niye kanlar içindesin ?! "Bir şey diyemedim .devam etti "Aman Allahım ! Konuş bir sey soyle ! Ah cıldıracağım !!! "Bacak arama baktı .gözlerinden ateş fışkıracaktı nerdeyse ....bana sertçe sarıldı . Ve konuştu "canım sahram bana bugün ne oldu anlatacak mısın ? ! Söz veriyorum kızmayacağım! " fısıltı lı bir ses tonuyla "evet anlatacağım ..." ablam "ilk önce eve gidelim olurmu?"
"Evet olur ." Her zaman elimden tutardı soğuk soğuk bakışlarla bana bakardı . Ama bu sefer beni kucağına aldı ve en samimi gözlerle bana baktı .
Eve geldik beni bir odaya koydular üstümü değiştirip vücudumda ki kan lekelerini sildiler  .sonra annem ile ablam  salonda bir seyler konuşuyorlar .annem abla mı dinlerken ölü gibi ifadeler veriyor ve bir yandan da ağlıyordu .....dur bir dakka ordaki babam miydi? Annemle ablamı mı dinliyordu .ah doğru kapı açıktı .şimdi ne olacak ? Korkmaya başlamıştım.. babam çok sınırlı bir şekilde içeriye girdi ablam ve annem şaşkınlıkla ona bakıyordu .babam "bu dogru mu ? !Yalnış duymadım dimi ?! Sahra tecavüze mi uğradı ?!cevap verin lan !!! Annem sesiz ve hüzün lu bir ses tonuyla "e ....evet .Ama nasıl bu hale geldi bilmiyorum gerçekten ben işteydim veee....." annem susmuştu .sonsuza dek hemde . Masadaki bıçak bir anda karnına geçirivermişti .son çığlıklarını şöyle duydum "aaaaaahh sen sen bana .....Ne yaptın ?! S...sahra!" Annem yere yıkıldı .kanıda yere yayıldı .korku dolu gözlerle odanın kapısından onları izliyordum ki kapı açıldı .babam kapıyı açmıştı "seni gidi pis  velet!Al bakalım !

Sanki dunyayi gördüğüm pencerenin bir yeri paramparça oldu.... görüntüyü almadım ...sol tarafım öyle aciyorduki yanıyordu açıdan ...ellerim niye gözüme saplanılan bıçaktaydı?! Umutsuzca çığlık attım "ahhhh  ! " bu anneme saplanılan bıçak tı annemin samimi kanı benim kanınla karıştı ...
Bu yaşadıklarımın bir kabus olması için dua ettim .Ama kabus değildi.
Birden acım dindi! Son gördüğüm görüntü ise ablamın bıçağı alıp babamın boğazına saplamasıydı.babamın son sözleri şunlardı "aaahh seni küçük orospu ! "
Ablamda soguk ve sakin bir ses tonuyla "bu bıçakla sen başladın ,senle bitti  ....."
Koluyla yüzüne fışkıran kanı temizledi .ve bana döndü ."sana dedim ya acıya dayanacaksın ! "

Evet artık o saf kız yoktu .peki ben bu kirli halimle hayata nasıl devam edeceğim ?

Evet millet bu benim wattpad deki ilk romanım evet betimleme yalnisim olabilir affedin lütfen yorum ve oylarinizi bekliyorum ...
Medyadaki fotoğraf sahanın tecavüzden sonraki hali .