Öfke Sevgiye Muhtaç Olursa

Korku karanlıkta artar.....

Ella karanlıkta önünü bile görmeden ormanın derinliklerine doğru koşuyordu.

Durmak istemiyordu fakat çok yorulmuştu. Korkudan ve heyecandan titriyor , sanki arkasındaki şey onun korkusunun kokusunu takip ediyormuşçasına onu yakınında hissediyordu.

Bir dal parçası çatırtısı duydu ve saniyeler içerisinde yerde yüz üstü yatıyordu. Şortunun ve tişörtünün her yeri çamur lekeleri olmuştu....

Durmak istemiyordu şu an sadece küçük bir çocuk gibi ağlamak istiyordu. İçinde korkunç duygularla aynı zamanda mantıklı düşünmeye çalışırken beyninin mantıklı olan kısmı "Güvenli bir yer bul sonra konuş " diyordu peki madem o mantıklı kısım bu lanet ormana girerken nerdeydi ?

Bedeni korkuyla titriyor ama genede güçlükle düştüğü yerden kalkmaya çalışıyordu. Sonra aklına eski boş evlerinde bulduğu ve ona ait olmayan kolye geldi ne yazıyordu arkasında hatırlamıştı... " Karanlıkta gözükmeyen tek şey güneş değildir. " yazıyordu. Karanlık tehlikeydi. Kötülükleri içindeki dipsiz kuyuda saklıyordu ve gece karanlık çöktüğünde dipsiz kuyudan yavaşça yukarı süzülüyorlardı. Bunun için gecenin simsiyah kollarını perde olarak kullanmak dahiyane bir fikirdi.

Bu düşünce daha da ürkmesine neden olmuştu. Nereden gelmişti bu ormana kahretsin ki içinde kaybolacak kadar siyah ve yeşil derinliğe sahip 3 çift gözden başka bir şey hatırlarmıyordu. Sonra bi anda gözlerini karanlığa açmış ve arkasındakinin ne olduğunu bile bilmeden ondan kaçmaya başlamıştı...

Nasıl bir şey hatırlamazdı. Kafası kazan gibiydi ve artık durmadan koşmaktan çok yorulmuştu. 1 adım daha atacak gücü kalmamıştı. Beynine kan gitmiyordu. Sonra sırtını sert bir ağaç kabuğuna dayadı ve nefesinin düzene girmesini bekledi.

İşte o an sağ. Tarafında sımsıcak bir nefes hissetti sağına dönmesi ile bir çift yeşil göz görmesi bir oldu.....

DEVAMI GELECEK...