Anlatacaklarım gerçekten dikkanizi çekecektir.
Başlangıçta Tanrı yeri ve göğü yarattı. Yer boştu, yeryüzü şekilleri yoktu, engin karanlıklarla kaplıydı. Tanrı "ışık olsun" diye buyurdu ve ışık oldu. Tanrı ışığın iyi olduğunu gördü ve onu karanlıkta...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Benimsediğim, her zaman içindeymiş gibi hissettiğim okulda; sıramda Eddie ile birlikte oturuyordum.
Şuna uyuyor desek daha doğru olacaktı. Çünkü başım ağrıyordu. Gözlerim, uykusuzluktan yuvalarında alev yumağına dönmüşlerdi.
Uykuya dalmanın verdiği hisle dersin öğretmeninin seni hep silik silik geliyordu. Bir ara içim geçtiğinde yanımda bir hareketlilik olduğunu hissettim. Önüme birşey konulmuştu. Güçlükle kafamı kaldırdım hem sıranın üstündeki bardağa, hemde kimin koyduğuna baktım. Eddie. Tanıştığımızdan itibaten hep bana yardımcı oluyor birsekilde beni koruyormuş gibi hissediyordum. O, iyi bir arkadaştı.
"Ne bu?" diye sordum mayışmış bir halde. Bıraksalar tüm hafta uyuyabilirdim. Eddie tebessümle "Kahve,"dedi.
Uzunca bir süre beynimi yokladığımda kahve ile ilgili birşey hatırlayamadım. Neydi bu şey?
Bardağı elime aldığımda sıcak olduğunu fark ettim. Fazla sıcaktı. Bozuntuya vermeden kokusunu içime çektim. Bu koku bir harika, diye geçirdim içimden.
Üfleyip, küçük bir yudum aldığımda, kahvenin ağzımda bıraktığı sıcaklık ve tat ile bir yudum daha aldım.
Bardağı dikkatlice bırakıp yanımda yerini almış Eddie'ye döndüm. "Teşekkür ederim." dedim heyecanla.
Yüzüme garip bir ifadeyle bakarken bende ona bakmaya devam ettim.
Aramızda geçen uzun süren bakışmanın artık tuhaf bir hal alınca gözlerimi ondan çekip önümde duran kahve bardağını elime aldım. Sıcaklığını tekrar avuçlarımın içinde hissedip bir yudum daha aldım.
Mason yanımıza geldiğinde, Eddie dikkatini benden çekmişti. Ben ise dikkatimi gözünü bile neredeyse kırpmadan bana bakan Damon'a verdim. Onu gördükçe dün onlanları hatırlıyor, kendimi bir garip hissediyordum. Hala daha kendime olanları açıklayamıyordum.
Bakmaya devam ederken bana göz kırpıp önünü döndü.
Heyecanlanmıştım sanki.
Adım söylendiğinde gözlerimi üstünden çekip muhabbete dahil olmaya çalıştım. Anlamayan gözlerle "Hıı?" dedim. "Cadılar Bayramı için kostümleriniz hazır mı?" Diye sordu Eddie.
Ne? Cadılar bayramı mı?
Pot kırma, dedim kendime. Diana'ya dönüp "Ahh, Hayır. Yani daha karar veremedik." O da Cadılar Bayramının ne olduğunu bilmiyordu; eminim. Çünkü onunda ifadesi benimkine benziyordu.
