GELİNCİK

17.Papatya

Medya:Pamir ve Arya'nın söylediği şarkı

Deniz Tekin-Baktın olmuyor

***

Arya'nın Ağzından

-Hoşgeldiin!

İ harfini uzatarak kollarımı neredeyse üç gündür burnumda tüten Asya'ya sardım.

O ise kollarını bana sarmadı.Aksine bana aldırmadan yanımdan geçip gitti.

-Arya gözünü seveyim başka zaman konuşalım.Çok yorgunum.

Bir eliyle başını ovalamaya başlamıştı.Sesimi çıkarmadan onu takip ediyordum.Biliyordum bayağı yorulmuştu. Çünkü bütün gün çalışıp birde bu yolu çekmişti.

-Hoşgeldin Asyaa!

Benim Asya'yı karşıladığım gibi yüzünde kocaman gülümseme ile Dolunay karşımızda dikiliyordu.Ancak Asya yorgun bir şekilde kendini gülümsemeye zorlayıp elindeki çantasını yere bıraktı.

Yüzü bembeyazdı.Ya hastalanacaktı ya da canını sıkan şeyler vardı.Bu durumda hastalanma olasılığı daha yüksek görünüyordu.

-Asya iyi misin?

Ağzımdan saçma sapan bir soru çıkarken Dolunay bakışlarını bana çevirmişti.Sanırım bir şeylerin düzgün gitmediğini anlamıştı.

-Evet Asya neyin var senin?

Asya sıkıntıyla çantasını koymak için eğildiği yerden kalktı.

Bir yandan da başını ovalamaya baslamıştı.

-Yorgunum.Biraz dinlensem iyi olacak.

Dolunay hemen onun koluna girip onu üst kata doğru götürmeye başlarken bir yandan da sorularıyla Asya'yı sıkmaya baslamıştı.

Dolunay'ın giderek azalan sesi,bir ara salonda yalnız başıma ayakta dikildiğimi unutmama neden olmuştu.

Bir süre salonun sıkıcı sessizliğinde içimden gelen bağırışmalara ev sahipliği yaptım.

Son zamanlarda en çok zorlandığım şey, yapacak pek bir şeyim olmamasıydı.Asistanlik yapmayı seviyordum.Ve şimdi hayatımdaki çoğu güzel şey gibi o da gözden kaybolup gitmişti.

Sıkıntıyla ayaklarımı yerde sürüyerek ön kapıya doğru ilerledim.Ön kapıdan çıktığımda yerdeki yeni biçilmiş olan çimler kendini belli etmişti.

Yumuşak çimlerin üzerine bir adım attığımda duraksadım.Sanırım bu çimlere yapılacak en kötü şey onları hissetmemek olurdu.

Eğilip ayağımdaki sandaletleri bir çırpıda ayağımdan çıkardım.Yumuşak çimler bu sefer ayağımda bir gıdıklanmaya sebep olurken yerdeki ayakkabıları elime aldım.

Yavaşça birkaç adım atıp çimlerin üzerinde on onbeş adım kadar attım.En sonunda doğru yerde olduğumu anlayınca yere diz çöküp boylu boyunca uzandım.

Gecenin bir vakti boylu boyunca yerde uzanmak ne kadar doğruydu tartışılırdı ancak ben nedense bunun ömrüm boyunca yapılmış en güzel şey olduğunu düşünüyordum.

Gözlerimi gökyüzüne çevirdiğimde koskocaman bir sonsuzlukta zayıf ışıklarıyla kendini gün gibi ortada bırakan milyonlarca yıldız ve tek başına yalnızlıkta boğulmaya mahkum gibi görünen Ay'ı gördüm.

Evet Ay benim için yalnız bir gezegendi. Yıldızlar ona çok uzaktı.Uzak olmayanlar ise çoktan sönüp gitmişti.

Yalnızdı.Ve yalnızlığına çare bulamıyordu.Oysa çoğu insan yalnızlığı kendi seçiyordu.Yalnızlık kimilerinde zorunluluk kimilerinde ise tercihti.